Monthly Archives: sierpień 2021

To naturalne, że nasze związki, opierając się na miłości, ulegają rożnym przemianom wraz z upływem czasu. Treść uczucia łączącego partnerów, czyli istota miłości, zmienia się w poważnym stopniu. Każda relacja przechodzi określone fazy miłości. Na poszczególne etapy zakochania składają się trzy niezbędne składniki pełnej i satysfakcjonującej miłości.

Składniki miłości

Wydawać by się mogło, że miłości nie można podzielić na części i przyjrzeć się każdej z nich z osobna. Jednak Robert Sternberg postanowił to zrobić – rozdzielić miłość na czynniki pierwsze. Podczas swojej pracy stworzył koncepcję miłości, w której wyodrębnił trzy składniki miłości. Pierwszym z nich jest namiętność. Dalej, w kolejnych etapach rozwoju miłości pojawia się intymność oraz zaangażowanie w utrzymanie związku.

Intymność
Intymność oznacza wszystkie pozytywne uczucia i towarzyszące im działania, które wywołują przywiązanie, bliskość i wzajemną zależność partnerów od siebie. Mogą to być np.:

  • pragnienie dbania o dobro partnera,
  • przeżywanie szczęścia w obecności partnera i z jego powodu,
  • szacunek dla partnera i przekonanie, że można na niego liczyć w potrzebie,
  • wzajemne zrozumienie,
  • wzajemne dzielenie się przeżyciami i dobrami, zarówno duchowymi, jak i materialnymi,
  • dawanie i otrzymywanie uczuciowego wsparcia,
  • wymiana intymnych informacji,
  • uważanie partnera za ważny element własnego życia.

Namiętność

Najprościej ujmując, namiętność w związku jest to pobudzenie fizjologiczne. Namiętność można poznać zazwyczaj po pragnieniu i poszukiwaniu fizycznej bliskości, przypływie energii, uczuciu podniecenia, biciu serca, dotykaniu, pieszczeniu, całowaniu, kontakcie seksualnym, obsesji na punkcie partnera, marzeniach na jawie, psychicznej nieobecności pod nieobecność partnera, itd.

Zaangażowanie

Na zaangażowanie składają się decyzje, myśli, uczucia i działania ukierunkowane na przekształcenie relacji miłosnej w trwały związek. Ich celem jest także utrzymanie związku pomimo występowania różnych przeszkód. Zaangażowanie jest zwykle rezultatem świadomej decyzji. W wyniku zmiany tej decyzji, ten składnik miłości może przestać istnieć niemalże z dnia na dzień.

Etapy miłości w związku

Psychologowie wyróżnili pięć etapów rozwoju miłości w związku. Każdy z nich ma inny czas trwania. Biorąc pod uwagę te trzy składniki możemy wyodrębnia się następujące fazy miłości:

  1. Zakochanie (1-2 rok związku)
  2. Romantyczne początki (2-4 rok związku)
  3. Związek kompletny (4-7 rok związku)
  4. Związek przyjacielski (7 i więcej lat związku)
  5. Związek pusty i jego rozpad.
Oprac. "Psychologia Miłości" Bogdan Wojciszke

Oprac. „Psychologia Miłości” Bogdan Wojciszke

Etap 1: Zakochanie

Etap zakochania jest zazwyczaj pierwszą fazą rozwoju związku miłosnego, jednak nie zawsze musi nią być. Zdarza się, że przypływ namiętności pojawia po długiej znajomości i jest nieoczekiwanym rezultatem powoli narastającej intymności. Wielu ludzi myli ją błędnie z miłością. Zakochanie trwa dość krótko. Mimo to daje intensywne uczucie szczęścia. W fazie tej myślimy częściej o partnerze i jego oczekiwaniach, natomiast rzadziej o nas samych. W tej fazie związku pojawia się pierwszy składnik miłości – namiętność.

Etap 2: Romantyczne początki

Kiedy faza zakochania jest już za nami, a budzące się uczucie zostanie odwzajemnione – konsekwencją rosnących kontaktów jest rozwój intymności. Rozpoczyna się więc kolejny etap miłości. Ta faza również jest raczej krótkotrwała (trwa ok. 2 lat), ponieważ połączenie gwałtownych rozkoszy namiętności z łagodnymi urokami intymności samo w sobie wzbudza skłonność do utrzymania i rozbudowy tak przyjemnego związku. W rezultacie pojawia się decyzja partnerów o zaangażowaniu w utrwalenie związku, który jednak przestaje wtedy być romantyczny, a staje się w pełni dojrzałą miłością, czyli związkiem kompletnym.

Etap 3: Związek kompletny

Jest to najbardziej nasycona emocjami faza związku. W fazie tej występują takie substancje jak: namiętność, intymność oraz zaangażowanie. Miłość kompletna jest niewątpliwie najbardziej zadowalającą fazą związku, najsilniej nasyconą emocjami – zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi. Z końcem tej fazy namiętność zaczyna powoli zanikać (niekoniecznie całkowicie). Związek kompletny jest to najbardziej dojrzała faza miłości, która daje najwięcej przyjemności oraz szczęścia.

Etap 4: Związek przyjacielski

Jest to najdłuższa faza miłości. Choć pozbawiona już namiętności, potrafi dostarczyć satysfakcji obojgu partnerom. Co więcej, jest to ta faza, której przedłużenie pozostaje w mocy obojga zainteresowanych. Jeśli tylko wykażą po temu odpowiednie chęci i umiejętności. Podstawowym problemem, który partnerzy mają do pokonania w fazie związku przyjacielskiego, jest powstrzymanie spadku intymności. Oznacza to utrzymanie wzajemnego przywiązania, lubienia się, zaufania, chęci pomagania i otrzymywania pomocy oraz unikanie niebezpieczeństw (agresji, egoizmu, braku wsparcia, zdrady, itd.).

Etap 5: Związek pusty i jego rozpad

Nieumiejętne podtrzymanie intymności może stać się powodem przejścia do ostatniej fazy – związku pustego. Ponieważ związek pusty opiera się jedynie na zaangażowaniu, czynniki podtrzymujące ten związek są związane z czynnikami podtrzymującymi samo zaangażowanie. Sprawia to, że podtrzymywanie zaangażowania staje się bardziej istotne dla trwania związku, niż było w fazach poprzednich. W szczególności związek pusty bardziej niż inne fazy miłości narażony jest na zniweczenie. Pojawia się ryzyko, że jeden z partnerów skorzysta z szansy zbudowania nowego, bardziej pociągającego związku, jeśli pojawi się taka szansa.

 

Miłość to piękne zjawisko, które jest niezwykle skomplikowane. Może trwać nawet całe życie, ale z biegiem lat będzie zmieniać swoją naturę. To, że miłość ewoluuje jest jak najbardziej naturalne i nieuniknione. Nie znaczy to, że nigdy jej nie było albo że coś się popsuło – po prostu przeszła w nową fazę. Każdy kolejny etap dobrze jest odkrywać razem i czerpać z niego nowe przyjemności.

 

 

Na sposób, w jaki pracownicy wykonują powierzone im obowiązki, wpływa odpowiednia motywacja do pracy. Wielu pracodawców zastanawia się, jak skutecznie zmotywować pracowników. W końcu motywowanie pracowników przynosi przedsiębiorstwu same korzyści. Dzięki temu możemy liczyć na zwiększenie wydajności i efektywności.

Czym jest motywacja?

Motywacją możemy nazwać wszystkie mechanizmy, które są odpowiedzialne za uruchamianie, podtrzymywanie i kończenie zachowań (działań). Aby cokolwiek zrobić od początku do końca potrzebujemy motywacji, ponieważ jest ona motorem ludzkiego działania. Podstawowe rozróżnienie, jakiego można dokonać, to podział na motywację wewnętrzną i zewnętrzną. Motywacja wewnętrzna to podejmowanie aktywności bez widocznych zewnętrznych nagród – ta aktywność sama w sobie jest nagrodą. Jest podejmowana, bo sprawia przyjemność czy też daje okazję do poznawania czegoś nowego, poszerzania wiedzy bądź rozwijania swojego potencjału. Motywacja zewnętrzna jest w sytuacji, gdy podejmowane przez osobę działania mają na celu osiągnięcie zewnętrznych korzyści. Jest to także rodzaj motywacji, na który pracodawca jest w stanie wywierać wpływ.

Motywacja w miejscu pracy

Powiedzieliśmy już sobie, że pracodawca jest w stanie oddziaływać na motywację zewnętrzną swoich pracowników. Warto się także zastanowić, co motywuje ludzi do pracy (odnośnik do art. o motywcji) oraz jak można motywować pracownika do efektywnego działania. Jeśli borykamy się z obniżoną motywacją pracowników lub jej brakiem, warto zastanowić się, jakie są ich przyczyny, aby móc je usunąć. Mogą być to m.in.:

  1. Niejasne wartości i cele: Nie zależy mi na tyle, żeby to wykonać dobrze.

Spróbuj tak wyjaśnić cel zadania, by pokrywał się z tym, co ważne dla danego pracownika. Dzięki temu będzie mógł poczuć, że identyfikuje się z tym co robi, wierzy, że to ma sens i widzi na horyzoncie jasny cel.

  1. Niepewność co do kompetencji: Nie wydaje mi się, że dam radę to wykonać.

Pracownik nie będzie zmotywowany do wykonania zadania, jeśli będzie czuł, że nie da rady mu sprostać. Twoim zadanie, jest budowanie w pracowniku poczucie wartości i wiarę we własne kompetencje. Dzięki stopniowaniu trudności zadań i dzieleniu je na mniejsze, łatwiejsze do wykonania części, a także okazywaniu wsparcia i ewentualnej pomocy w osiągnięciu celu – istnieje duża szansa, że wzmocnisz w pracowniku wiarę we własne możliwości oraz jego poczucie własnej wartości.

  1. Negatywne emocje

Może zdarzyć się tak, że pracownicy przychodzą do pracy już ze złym nastawieniem. Zamiast to ignorować, powinieneś zapytać, skąd biorą się te emocje. Zamiast osądzać, spróbuj zrozumieć rodzące się pracownikach trudne emocje. Jeśli ludzie czują się zrozumiani, ich negatywne emocje nieco topnieją.

  1. Błąd atrybucji

Jeśli pracownik nie potrafi dokładnie zidentyfikować przyczyny swoich zmagań z zadaniem lub gdy przypisuje swoje zmagania przyczynom, na które nie ma wpływu, nie będzie zmotywowany do działania. Twoim zadaniem będzie wskazanie rozwiązania – spróbujcie wspólnie ustalić konkretny plan działania i przywrócić pracownikowi kontrolę nad realizacją zadania.

Jak motywować pracowników do pracy?

Motywowanie to działanie, które sprawia, że człowiek robi to, co jest od niego wymagane i sam czerpie z tego pewne korzyści (materialne bądź niematerialne). W związku z tym, że ludzie bardzo się od siebie różnią, na każdego może działać inny czynnik motywujący. Ciężko jest zatem określić jeden ogólny rodzaj motywowania, który sprawdzi się w każdej sytuacji. Możemy jednak wyróżnić dwa podstawowe typy motywacji: motywację pozytywną i motywację negatywną.

Motywacja pozytywna

Jednym ze sposobów motywowania pracowników jest użycie motywacji pozytywnej. Pracodawca za pomocą rozbudowanego systemu nagród i pochwał pobudza motywację zewnętrzną pracowników (np. dodatkowa gratyfikacja finansowa, słowne pochwały). Pracownicy wiedzą, że rzetelne wykonywanie swoich obowiązków, zaangażowanie w życie firmy, wprowadzanie innowacyjnych pomysłów, a także niesienie pomocy koleżankom i kolegom przynosi same korzyści. Wzbudzanie motywacji pozytywnej powoduje, że pracownik wie, że jego starania zostały dostrzeżone. Dzięki temu czuje się doceniony, co przekłada się na dążenie do jeszcze lepszych wyników, a także wzrost lojalności wobec firmy.

Motywacja negatywna

Innym sposobem motywowania pracowników jest motywacja negatywna. Można powiedzieć, że opiera się głównie na wzbudzaniu lęku w pracownikach. Pracownik wykonuje swoje obowiązki dlatego, że ma świadomość czekających go kar (np. rozmowa z przełożonym, upokorzenie na forum). W takiej sytuacji atmosfera w pracy jest zła, a pracownicy są zestresowani, czasami czują się zaszczuci. Motywacja negatywna nie wpływa na wzrost efektywności, pracownicy motywowani negatywnie najczęściej wykonują minimum.

W większości przedsiębiorstw częściej stosuje się pozytywny sposób motywacji. Najlepiej jednak znaleźć tak zwany „złoty środek”. Taki, kiedy pracownicy wiedzą, że za swoje osiągnięcia będą docenieni. Z drugiej strony nie mogą spocząć na laurach, ponieważ w tym wypadku może spotkać ich upomnienie bądź kara. Trudnojednoznacznie ocenić, który sposób jest skuteczniejszy. Przełożony powinien tutaj wykazać się dobrym zmysłem obserwacyjnym, dzięki czemu będzie potrafił ocenić, jaki system działa na danego pracownika. Warto także pamiętać, że są inne czynniki, które wpływają na wzrost motywacji pracowników. Należą do nich:

  1. Dobra komunikacja – codzienna rozmowa z pracownikami jest niezwykle ważna, w utrzymaniu ich motywacji. Nie chodzi tu tylko o wymianę maili czy rozmowę na tematy związane ściśle z wykonywaną przez nich pracą. Spróbuj nie być przez chwilę tylko ich przełożonym — jest duża różnica pomiędzy figurą szefa a lidera. W tym drugim przypadku jesteś częścią zespołu, a nie zewnętrznym nadzorcą.
  2. Docenianie pracowników – w ten sposób dajemy naszym pracownikom znak, że są dla nas ważni, a ich praca nie jest nam obojętna. I nie chodzi tu tylko o premie czy awans. Jak można to zrobić?
  • Informacja zwrotna przekazana w realnym czasie, nie tylko wtedy, gdy pora na oceny końcowe, jest niezwykle ważna.
  • Jeśli wyślesz pracownikowi wyraźny sygnał, że doceniasz konkretny element jego pracy, pogłębisz istniejącą pomiędzy nami więź, która bardzo pomaga w pracy.
  • Spróbuj pochwalić pracownika w obecności innych członków waszego zespołu.
  • Możesz zastosować co jakiś czas nagrodę za pracę lub osiągniecie, które wyjątkowo doceniasz.
  1. Prawo do swobody i autonomii – pozwól swoim pracownikom na samodzielność. Zachęcaj ich do tego, by byli niezależni. To sprawi wpłynie pozytywnie na ich satysfakcję z pracy. Zaufanie jest podstawą relacji – również w pracy.
  2. Pomoc i troska przełożonego – ludzie odnajdują się wtedy dobrze w pracy, jeżeli nie mają zbyt wielu barier, które uniemożliwiają im osiąganie celów. Twoim zadaniem jest poszukiwanie tych przeszkód i ich usuwanie tak, by pracownicy mogli dotrzeć do wyznaczonego celu. Oczywiście wszystko powinno dziać się we ścisłej współpracy.
  3. Pokonywanie wyzwań – staraj się stawiać wyzwania swoim pracownikom. Najlepiej, gdy kolejne zadania konstruowane są tak, żeby pracownicy mogli się dzięki nim uczyć nowych rzeczy.
  4. Dobra organizacja pracy – organizacja pracy może stać się źródłem motywacji tylko wówczas, kiedy kierownictwo zastosuje odpowiednie formy organizacji pracy. Takie, które będą w stanie zaspokoić oczekiwania wykonawców wobec pracy, stworzyć warunki do samorealizacji, pozwolą uzyskać satysfakcję z pracy, przyczynią się do pojawienia się człowieka zadowolonego z pracy. Współcześnie stosuje się rozmaite motywacyjne formy organizacji pracy. W odniesieniu do pracy indywidualnej możliwe są do zastosowania następujące formy organizacji pracy: rotacja, poszerzanie pracyoraz wzbogacanie pracy. W warunkach pracy zespołowej wzrost motywacji może dać tworzenie małych zespołów roboczych (tzw. grupowych form organizacji pracy).

 

Warto także pamiętać, że są pewne czynniki, które skutecznie mogą zdemotywować pracowników. Są to między innymi: niejasny podział obowiązków, zbyt dużo zadań do wykonania, faworyzowanie innych pracowników, nadmierna koncentracja na błędach, nieprzyjemna atmosfera w pracy, a przede wszystkim brak możliwości rozwoju. Pracodawca musi zadbać o te czynniki, dzięki czemu jego podwładni będą bardziej chętni do działań na korzyść przedsiębiorstw.

Nie od dziś wiadomo, że odpowiednia motywacja do pracy ma wpływ na to, jak wykonujemy powierzone obowiązki. Dzięki niej jesteśmy w stanie pracować szybciej i efektywniej jednocześnie. Gdy motywacji do pracy nie brakuje, obowiązki zawodowe przestają być przykrą koniecznością, a zaczynają dawać coraz to większą satysfakcję.

Czym jest motywacja?

Motywację możemy rozumieć jako coś, co pobudza nas do działania i pozwala w tym działaniu wytrwać. Jest to nic innego jak bodziec, który uruchamia w nas energię potrzebną do podjęcia wysiłku w celu wykonania określonego zadania. To także stan gotowości, w którym budzi się w nas chęć do pracy. Motywację dzieli się na wewnętrzną i zewnętrzną. Z motywacją wewnętrzną mamy do czynienia w sytuacji, kiedy podejmujemy aktywność bez widocznych zewnętrznych nagród – robimy coś, bo sprawia nam to przyjemność czy też daje okazję do poznawania czegoś nowego, poszerzania wiedzy bądź rozwijania swojego potencjału. Motywacja zewnętrzna jest w sytuacji, gdy podejmowane przez nas działania mają na celu osiągnięcie zewnętrznych korzyści.

Co nas motywuje – czynniki motywujące do pracy

  1. Pieniądze – są oczywistym motywatorem, ponieważ pracujemy dla wynagrodzenia. Jeśli płaca nie osiąga wystarczającego poziomu, motywacja również nie wkracza na odpowiednio wysoki poziom. To, że motywują nas pieniądze, jest w pełni zrozumiałe i nie należy się tego wstydzić.
  2. Uznanie – w społeczeństwie żyje wiele osób, dla których uznanie innych jest niezwykle ważne. Pochwała z ust szefa czy premia są dla nich wyznacznikami dobrze wykonanej pracy, więc gdy jej doświadczą ich motywacja do pracy rośnie.
  3. Osiągnięcia – osoby z dużą potrzebą osiągnięć odczuwają satysfakcję, jeśli uda się im osiągnąć zamierzony cel i zrealizować zadanie.
  4. Prestiż – szacunek otoczenia, a także osiągnięcie pewnego statusu społecznego związanego z wykonywaną pracą to również dla wielu osób czynnik wzmacniający zaangażowanie w pracę.
  5. Rozwój osobisty – istnieją osoby, dla których kwestie związane ze swobodą bycia sobą i umacniania swojego charakteru dzięki wyzwaniom zawodowym mają ogromne znaczenie. Możliwość doświadczania ich w wykonywanej pracy wpływa pozytywnie na ich motywację.
  6. Bezpieczeństwo – stabilność zatrudnienia, wynagrodzenie na czas, dobra sytuacja firmy to dla pracowników kwestie niezwykle ważne, które pozwalają im cieszyć się życiem i nie martwić na zapas. Praca, która nie zapewnia bezpieczeństwa (regularnych wypłat, stabilnej umowy, itp.) nie będzie satysfakcjonująca dla osób, u których potrzeba bezpieczeństwa jest niezwykle ważna.
  7. Rozwój zawodowy – możliwość rozwoju w pracy często staje się jednym z silniejszych motywatorów u osób, które mają dużą potrzebę rozwoju zawodowego, nie cierpią stagnacji i chcą piąć się po szczeblach kariery
  8. Work-life balance – ostatnio bardzo często podkreśla się, że pracujemy, by żyć – nie odwrotnie. Równowaga pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym oraz posiadanie wolnego czasu poza pracą jest silnie motywujące.
  9. Relacje – dla niektórych motywująca jest sama przyjemność z przebywania z ludźmi i wspólne realizowanie zadań.

Jak zwiększyć motywację?

  1. Rozplanuj wszystko, co musisz zrobić.

Jeżeli masz do wykonania kilka rzeczy, nie rób ich wszystkich na raz. Rozplanuj dobrze to, co musisz zrobić. Zacznij od załatwiania spraw, które są najpilniejsze. Na koniec zostaw te, które mogą trochę poczekać.

  1. Dbaj o dobre relacje ze swoimi znajomymi w pracy.

Atmosfera w pracy jest niezwykle istotna dla naszej motywacji. Rozmowa ze współpracownikami i zmniejszenie dystansu do nich sprawi, że chętniej będziesz przebywać w swoim miejscu pracy. W końcu każdy z nas preferuje otaczanie się ludźmi, których lubimy.

  1. Unikaj rozpraszaczy.

Jest oczywiste, że skupienie się na pracy czy nawet na nauce, jeśli mamy pod ręką telefon, tablet, albo uruchomione portale społecznościowe może być trudne. O ile to możliwe – odłóż na bok telefon i wszystko to, co Cię rozprasza. Gdy masz do zrobienia coś ważnego, postaraj się, aby w pobliżu nie było żadnych przedmiotów, które odrywałyby Cię od pracy.

  1. Nagradzaj się za dobrze wykonaną pracę.

Jeżeli masz na głowie naprawdę sporo obowiązków, zaplanuj dla siebie po ich wykonaniu jakąś fajną nagrodę. Może radość sprawi Ci nowa książka albo czas spędzony wspólnie z przyjaciółmi po wykonaniu zadania?

  1. Wyznacz sobie określony czas na pracę oraz określony czas na przyjemności.

Dobrym pomysłem jest ustalenie sobie, w których godzinach pracujesz, a w których spędzasz czas w inny sposób. Harmonogram pozwoli Ci uporządkować dzień, a przy okazji nie będziesz mieć ciągle wrażenia, że masz jeszcze coś do zrobienia.

  1. Pamiętaj o przerwach!

Nie pozwól, aby praca zajmowała Ci cały dzień albo kilka godzin z rzędu. Czynniki, które motywują do pracy to także myśl o tym, że już za jakiś czas czeka nas miła przerwa. Odejdź od komputera, przespaceruj się, rozciągnij mięśnie. Chwila oddechu dobrze Ci zrobi i sprawi, że będziesz miał więcej ochoty do pracy.

Zabójcy motywacji – co osłabia motywację?

Czynnikami, które mogą osłabiać motywację wewnętrzną są terminy, rywalizacja i kontrola. Wyznaczony czas, w którym należy wykonać zadanie obniża motywację. Tak samo rzecz ma się w przypadku współzawodnictwa – ono także obniża poziom motywacji. Podobnie kontrolowanie, obojętnie czy w formie bezpośredniej czy pośredniej jaką np. może być filmowanie lub monitoring.

Kłopoty z motywacją

Problemy z motywacją mogą mieć wiele źródeł. Niekiedy za brakiem motywacji stoi przemęczenie, a czasem jest to obawa przed nieznanym czy podjęciem ryzyka. Brak motywacji do pracy może wiązać się z jej niedopasowaniem do predyspozycji zawodowych. Może być także jednym z symptomów świadczących o depresji. Niezależnie od przyczyn braku motywacji może zdarzyć się tak, że będziesz potrzebował pomocy profesjonalisty. Dobrym pomysłem będzie skorzystanie z pomocy psychoterapeuty.

 

Psychoterapia to czas, kiedy możesz poszukać źródła problemu i skupić się na tym, co dla Ciebie istotne. Jeśli czujesz, że problem motywacji dotyczy Ciebie, zawsze możesz skorzystać z konsultacji psychologicznej ze specjalistą. Pomoże Ci on wzbudzić motywację na nowo. Umówisz ją poprzez system zapisów online, kontakt mailowy: recepcja@strefamysli.pl lub telefoniczny: 22 490 44 12.

 

Predyspozycje zawodowe to cechy człowieka, które pozwalają mu na wykonywanie określonej pracy, wybranego przez niego zawodu. Nie ulega wątpliwości, że każdy człowiek posiada indywidualne preferencje zawodowe. Jednak na podstawie poszczególnych cech psycholodzy wyodrębnili aż sześć typów zawodowych osobowości, które mogą posiadać ludzie! Warto je znać przed przystąpieniem do określenia własnych predyspozycji, bowiem określenie swoich predyspozycji zawodowych można pomóc w osiągnięciu wyznaczonych celów w swoim życiu zawodowym.

Predyspozycje a kompetencje zawodowe

Zanim jednak przystąpisz do określania swoich predyspozycji zawodowych, istotne jest, abyś dowiedział się, jaka różnica jest pomiędzy predyspozycjami zawodowymi a kompetencjami. Pojęcia te są często stosowane zamiennie, choć nie oznaczają one tego samego. Czym więc one są?

Kompetencjami zawodowymi określa się zdolności do wykonywania pracy zgodnie z określonymi standardami dla danej grupy zawodowej. Mówiąc prostszymi słowami, są to wszystkie cechy, które w danych warunkach sprawiają, że jesteśmy skuteczni w działaniu.

Do kompetencji zawodowych zalicza się poziom wykonania zadania, wytrenowania w danej czynności, rzeczywiste doświadczenie i wiedzę. Ważną częścią kompetencji jest też przekonanie o własnych możliwościach radzenia sobie z danymi zadaniami, ale także umiejętność skutecznej komunikacji czy też kreatywność. Określone kompetencje rozwijają się na podłożu predyspozycji osobowościowych. Można mieć wrodzone predyspozycje do wykonywania pewnych zadań, ale nie posiadać jeszcze kompetencji, bo brakuje połączenia wiedzy, doświadczenia i skuteczności w działaniu.

Kiedy znasz już różnicę pomiędzy predyspozycjami a kompetencjami zawodowymi, możesz zastanowić się, który z sześciu typów osobowości zawodowych Cię charakteryzuje.

TYP REALISTYCZNY

Typ realistyczny reprezentowany jest przez osoby lubiące pracować z narzędziami, maszynami. Takie osoby posiadają umiejętności manualne i sportowe. Nie mają wysoko rozwiniętych kompetencji społecznych, w towarzystwie są odbierane jako chłodne, wycofane. Cechuje ich niezależność, szczerość i bezpośredniość, a także to, że cenią sobie władzę i pieniądze.  

TYP BADAWCZY

Osoby z taką osobowością zawodową posiadają silnie rozwinięte umiejętności analityczne, zmysł obserwacji, kompetencje matematyczne oraz naukowe. Są dociekliwi, poszukują odpowiedzi na interesujące je pytania. Preferują raczej pracę indywidualną niż grupową. W towarzystwie uchodzą za osoby chłodne, rzeczowe, racjonalne.

TYP SPOŁECZNY

W przeciwieństwie do poprzednich typów osobowości, osoby z typem społecznym posiadają wysoko rozwinięte umiejętności społeczne i przywódcze, potrafią skutecznie wywierać wpływ na ludzi. Takie osoby lubią pomagać innym ludziom, informować, uczyć innych. To empatyczne i cierpliwe osoby, które preferują pracę w zespole.

TYP ARTYSTYCZNY

Osoby z tym typem zawodowym preferuje zachowania kreatywne, umożliwiające wyrażanie samego siebie. Posiadają uzdolnienia plastyczne, językowe, muzyczne lub aktorskie. Lubią rozwijać pomysły i koncepcje. Są to osoby twórcze, o rozwiniętej wyobraźni i dużym poczuciu estetyki.

TYP PRZEDSIĘBIORCZY

Typ przedsiębiorczy charakteryzuje osoby, które posiadają dobrze rozwinięte umiejętności przywódcze i komunikowania się. Są nastawione na realizacje postawionych celów własnych oraz organizacji, w której pracują. Zazwyczaj są postrzegane jako osoby energiczne, pewne siebie, konkretne, czasem agresywne. 

TYP KONWENCJONALNY

Osoby z konwencjonalnym typem zawodowym to konformiści, którzy potrafią przystosować się do panujących warunków. To osoby praktyczne, dokładne i systematyczne, które postępują w sposób metodyczny. Świetnie radzą sobie z pracą z danymi i podczas wykonywania rutynowych i powtarzalnych zadań.

 

Podsumowując, każda jednostka posiada swój indywidualny rodzaj preferencji zawodowych i powinna poszukiwać zawodu odpowiadającego jej umiejętnościom. Jednak rzadko kiedy zdarza się, by kogoś cechował tylko jeden typ osobowości. Najczęściej mamy do czynienia z tzw. typami mieszanymi, które łączą w sobie cechy dwóch lub większej ilości typów.

 

Swój profil zawodowy możesz spróbować określić sam. Z pomocą przyjdzie Ci Internet, w którym znajdziesz wiele darmowych testów online. Jednakże warto mieć na uwadze to, że nie każdy test online będzie wiarygodny, a jego wyniki miarodajne. Jeśli chcesz uzyskać rzetelne wyniki, warto udać się do specjalisty – psychologa bądź doradcy zawodowego, który za pomocą specjalistycznych testów oraz wywiadu stworzy pełen obraz Twojego profilu zawodowego. Pomoże także wyciągnąć trafne wnioski na podstawie uzyskanych wyników, co być może mogłoby sprawić trudności, gdybyś próbował zrobić to sam.

W Strefie Myśli prowadzimy Autorski Program Doradztwa Zawodowego, który oparty o profesjonalne narzędzia i dogłębną wiedzę psychologiczną. Dzięki temu możemy dokonać rzetelnej i trafnej analizy, a w praktyce zaoferować realną i praktyczną pomoc w wyborze dalszej ścieżki rozwoju. Jeśli stoisz przed wyborem studiów lub dalszej drogi rozwoju zawodowego i chcesz podjąć trafną decyzję o swojej przyszłości umów się na rozmowę! Skontaktuj się z nami poprzez przez system zapisów online, kontakt mailowy: recepcja@strefamysli.pl lub telefoniczny: 22 490 44 12.