Monthly Archives: lipiec 2021

Ludzie mają to do siebie, że dobierają się w pary. Większość marzy o wielkim uczuciu, wybuchającym z siłą wulkanu i prowadzącego do długiego, szczęśliwego związku. Tymczasem życie pisze różne scenariusze i nie zawsze to, co na początku wydawało się prawdziwą miłością, rzeczywiście nią jest. Czasami po latach może okazać się, że nasza relacja jest pusta i pozbawiona przyszłości. Dlaczego tak się dzieje?

Związek bez przyszłości – jak go rozpoznać?

Każdy związek jest inny, ale są pewne rzeczy, bez których żadna zdrowa relacja nie może funkcjonować. Jeśli dostrzegasz je w swoim związku – może powinieneś się nad nim zastanowić?

Samotność w związku

Wbrew pozorom, poczucie osamotnienia w związku występuje dosyć często. W pewnym momencie zaczynamy zdawać sobie sprawę, że związek nie daje nam pełnej satysfakcji, czegoś w nim brakuje. Pojawia się uczucie osamotnienia, które towarzyszy mimo pozostawania w relacji. Jest to trudne uczucie. Jego pojawienie się jest sygnałem, że w związku pojawiły się pewne trudności, których nie należy bagatelizować.

Brak akceptacji

Brak akceptacji partnera, takim, jakim jest, staje się jednym z częstszych powodów rozstań. Zamiast na budowaniu i wzmacnianiu relacji partnerzy są zbyt skoncentrowani na poszukiwaniu doskonałości lub skupianiu się na wadach partnera. Powoduje to wiele napięć i frustracji w związku, które nie pozwalają nie zbudowanie trwałej i bezpiecznej relacji pomiędzy partnerami.

Jednostronna relacja

Jeśli tylko jedna osoba jest zaangażowana tak związek postrzegany jest przez nią zazwyczaj jako nieszczęśliwy i niesatysfakcjonujący. Sytuacja, w której jedna osoba tylko bierze i nie daje od siebie nic w zamian, jest skazany na niepowodzenie. Związek to gra zespołowa, która wymaga zaangażowania obu stron.

Brak zaufania

Bez zaufania w związku trudno mówić o dobrych perspektywach dla relacji. Jeżeli dzięki wzajemnym staraniom uda nam się oprzeć związek na wzajemnym zaufaniu, to odnajdziemy w nim miłość, poczucie bezpieczeństwa i pewność, że cokolwiek by się nie stało, nasz partner będzie stał za nami murem. Brak zaufania w związku powoduje, że zaczyna dominować w nim atmosfera podejrzliwości i nieufności, co bardzo osłabia więź uczuciową pomiędzy partnerami.

Różne cele

Uznawanie tych samych wartości to w pewnym stopniu fundament dobrego związku, jeżeli w tym zakresie nie ma zgody, to prędzej czy później zaczną narastać ogromne problemy. Różnice w zakresie celów i wartości wyznawanych przez partnerów, szczególnie jeśli są nie do pogodzenia, w ostateczności doprowadzą do frustracji, do rezygnacji z marzeń, złości i rozpadu związku.

Płytka relacja

Może okazać się tak, że nie łączy was nic poza namiętnością. Jeśli, pomimo istniejącej pomiędzy wami chemii, macie kompletnie różne poglądy, podejście do życia, zainteresowania i nie dogadujecie się na większość tematów – raczej trudno będzie zbudować wartościowy związek, który przetrwa długie lata.

Wypisane powyżej symptomy nie zawsze muszą świadczyć o tym, że relacji nie da się już naprawić. Jeśli obie strony tak samo tego pragną, warto poświęcić energię i czas na naprawę relacji. Być może okaże się, że łączące was uczucie wciąż płonie, ale zostało przygaszone przez szarą codzienność.

Jak zakończyć związek bez przyszłości?

Jeśli jednak pozostawanie w związku nie przynosi wam satysfakcji, a wręcz przeciwnie czujecie się w nim nieszczęśliwi – warto rozważyć decyzję o jego zakończeniu. Jeśli wciąż macie wątpliwości – rozważcie za i przeciw. Stańcie z boku, rozpiszcie na kartce plusy i minusy. Jako obiektywna osoba oceńcie tę relację na chłodno, bez emocji. Czy związek spełnia oczekiwania wasze i partnera? Podejmowane próby odratowania lub sprowadzania na dobry tor tego związku przyniosły oczekiwane rezultaty? Czy do partnera docierają wasze sygnały, że coś jest nie tak? Jeśli na wszystkie te pytania odpowiedziałeś przecząc, to znak, że najprawdopodobniej podejmujesz słuszną decyzję.

To bardzo trudne, bolesne i wymagające wiele odwagi. Jednak związki bez przyszłości to powszechny problem, który unieszczęśliwia nie tylko jedną, ale obie strony. Dajmy sobie szansę na szczęście. Czasami takie rozstania są zbyt ciężkie do udźwignięcia samemu. Z pomocą może przyjść wtedy konsultacja psychologiczna oraz psychoterapia.

W Strefie Myśli współpracujemy ze specjalistami, którzy mierzą się z problemami związkowymi. Jeśli czujesz, że opisany problem dotyczy Ciebie i chciałbyś otrzymać specjalistyczną pomoc, umów się na spotkanie poprzez przez system zapisów online, kontakt mailowy: recepcja@strefamysli.pl lub telefoniczny: 22 490 44 12.

Wyśmiewanie, wyzwiska, napastowanie, izolacja, a także przemoc psychiczna i fizyczna – zjawisko mobbingu w miejscu pracy niestety istnieje i ma się dobrze. Dane wskazują, że aż 45% pracowników w Polsce padło ofiarą mobbingu. Co w rzeczywistości oznacza mobbing, jak go rozpoznać i jak się przed nim bronić dowiesz się z tego artykułu.

Mobbing – czym jest?

Zgodnie z art. 943 § 2 Kodeksu Pracy mobbing w pracy oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Wszystkie te działania powtarzają się, mają charakter ciągły. Trwają na tyle długo, aby wywołać zaniżoną samoocenę czy stan izolacji. Stosowanie mobbingu powoduje trwałe znamiona na zdrowiu psychicznym ofiary.

Fazy mobbingu

Nękanie w pracy zazwyczaj narasta stopniowo, dążąc do osiągnięcia apogeum. Gdy zauważymy niepokojące sygnały wskazujące na nękanie czy zastraszanie, należy jak najszybciej zareagować. Szybka reakcja pozwala na natychmiastowe rozwiązanie problemu, dzięki czemu można zredukować przykre następstwa u ofiar zastraszania w pracy i nie dopuścić do trwałego pogorszenia atmosfery w firmie. Jednakże, aby móc możliwie szybko zareagować, należy wiedzieć, jakie są fazy mobbingu.

Faza wczesna – sygnalizuje początek mobbingu, najczęściej jest on skutkiem nierozwiązanego lub nieodpowiednio zakończonego konfliktu. Ofiara najczęściej nie zdaje sobie sprawy, że mobbing się już zaczął. Mobber zaczyna stosować delikatne formy działania, jak np. utrudnianie przepływu informacji, oskarżenia związane z niedopełnianiem obowiązków.
Faza eskalacji konfliktu – podczas trwania tej fazy mobbingu, uwagi wobec ofiary stają się częstsze i silniejsze. Mobber przestaje „walczyć” z ofiarą indywidualnie, a zaczyna głośno, wśród pozostałych pracowników komentować wady pracownika oraz zarzucać niekompetencje. U ofiary wzrasta poziom stresu, nieskuteczna walka z oprawcą przyczynia się do spadku własnej wartości. W tej fazie pojawiają się już pierwsze problemy ze zdrowiem psychicznym.
Faza zaawansowana – w tej fazie dochodzi do nasilenia agresji mobbera. Ofiara mobbingu staje się kozłem ofiarnym w firmie, zostaje odizolowana od grupy. Ciągłe poniżanie sprawia, że zaczyna być postrzegana jako niekompetentny pracownik. Dodatkowo utrata własnej wartości sprawia, że ofiara postrzega samą siebie w sposób, jaki przestawia ją mobber i zaczyna wierzyć we własną niekompetencję, a problemy z płaszczyzny zawodowej zaczynają oddziaływać silnie na sferę prywatną.
Faza ostateczna – to faza, w której dochodzi do apogeum konfliktu. Jeśli do tej pory ofiara wciąż pozostaje w miejscu pracy, mobbing psychiczny może przybierać skrajne formy i przejawiać się poprzez molestowanie seksualne czy nękanie także w życiu prywatnym. Problemy psychiczne ofiarny będą coraz bardziej się pogłębiały. Może pojawić się nerwica, depresja, a także myśli i próby samobójcze.

Jak rozpoznać mobbing?

Istnieje wiele taktyk, które są stosowane przez mobberów w celu nękania swoich ofiar. Każdy z nich może stosować inne metody. Warto jednak znać popularne sposoby wykorzystywane przez mobberów. Pomoże to odróżnić brak sympatii od długotrwałego nękania.

Taktyka poniżania – polega na celowym upokarzaniu pracownika tak, aby wywołać u niego poczucie braku własnej wartości.
Taktyka pomniejszania kompetencji – stosując tą taktykę mobberzy publicznie krytykują pracownika, nie dając mu przy tym możliwości obrony. Wykorzystują każdą nadarzającą się okazję, by wysunąć nieprzyjemne uwagi w jego. Aby jeszcze bardziej obniżyć samoocenę ofiary, często przydzielają zadania poniżej kompetencji, dodatkowo przekonując, że nie potrafi sobie z nimi poradzić. Ponadto starają się ukryć i zamaskować wszystkie osiągnięcia pracownika, całą uwagę skupiając na wadach i wyglądzie.
Taktyka utrudniania pracy – mobberzy stosują różnego rodzaju czynności mające na celu utrudnienie wykonania przydzielonych zadań. Przykłady podawane przez nękanych pracowników obejmują m.in celowe wprowadzanie w błąd podczas szkolenia, przydzielanie obowiązków wbrew kompetencjom, odsuwanie od cennych informacji i ciągłe raportowanie o niepowodzeniach. Są to jedne z pierwszych sygnałów, które powinny zaalarmować ofiarę.
Taktyka izolacji – jest to jedna z najbardziej skutecznych taktyk stosowanych przez mobberów. Polega na utrudnianiu pracownikowi wejścia w życie społeczne instytucji oraz zintegrowania z współpracownikami, np. poprzez przydzielanie zadań niepozwalających na integrację. Mobber także nakłaniania inne osób do celowego ignorowania pracownika, który ma poczuć się niechcianym i niepotrzebnym elementem zespołu. Możliwa jest także sytuacja, w której grupa pracowników izoluje się od jednego członka zespołu oraz pilnuje, by ofiara nie mogła odnaleźć się w innym miejscu.
Taktyka zastraszania – jest to wyjątkowo okrutna forma przemocy. Polega na bezpośrednim działaniu mobbera i jest łatwa do zauważenia. Obejmuje ona przemoc ekonomiczną, czyli obcinanie premii, nieprzyznawanie podwyżki lub awansu. Mobber najczęściej stosuje groźby słowne i wulgaryzmy, straszy zwolnieniem z pracy, stosuje nieuzasadnione zakazy (np. zakaz robienia przerw podczas pracy). Może pojawić się także przemoc fizyczna czy nakaz wyrobienia przymusowych nadgodzin.

Mobber – kim jest?

Niektórzy twierdzą, że ofiarami mobbingu zostają tylko i wyłącznie pracownicy niższego szczebla, którzy są wykorzystywani przez osoby nadużywające swojej władzy. Zarówno pracownicy na podobnych stanowiskach, przełożeni, jak i podwładni, dopuszczają się długotrwałego dręczenia innych osób. Dlatego możemy wyróżnić pięć podstawowych rodzajów mobbingu:

Mobbing pionowy A – mobberem jest bezpośredni przełożony ofiary. Ten rodzaj mobbingu stanowi 54% wszystkich przypadków.
Mobbing pionowy B – oprawcą zostaje prezes firmy, wykorzystuje swoją władzę do nękania pracowników na niższych stanowiskach.
Mobbing prosty – sytuacja, w której mobber nęka współpracowników z tego samego szczebla hierarchii pracowniczej. Najczęściej występuje w jednym zespole.
Mobbing pionowy – w tej sytuacji ofiarą staje się bezpośredni lub główny przełożony, który jest nękany przez podwładnego lub grupę podwładnych.
Mobbing bezpośredni – polega na nękaniu ofiary bezpośrednio w twarz. Taki sposób znęcania się jest najłatwiejszy do wykrycia.

Co ważne, mobbing nie musi mieć charakteru bezpośredniego. Zdarza się, że ofiara nie ma kontaktu z oprawcą, jednocześnie jednak jest narażona na działanie, które zostało podjęte przez agresora (np. poprzez podżeganie pracowników).

Mobbing w pracy – jak udowodnić?

Udowodnienie mobbingu spoczywa na barkach pracownika dotkniętego nękaniem. Rozmowa z pracodawcą, inspekcją pracy lub sądem powinna być poparta udokumentowanymi przykładami. Zebranie dowodów nie należy jednak do prostych zadań. Warto wiedzieć, że nagrywanie pracodawcy bez jego wiedzy jest kwestią dyskusyjną. Formalnie podsłuchiwanie kogoś w miejscu pracy bez jego zgody jest nielegalne. W praktyce niektóre sądy dopuszczały nagrania głosowe osób mobbingujących jako dowód w sprawach prowadzonych przeciwko nim.

Mobbing w pracy – jak się bronić?

Jeśli masz problemy z udowodnieniem mobbingu w pracy, pamiętaj o tym, że wciąż możesz się bronić. Wiele osób dotkniętych nękaniem decyduje się odejść z pracy. Jednak często jest to właśnie cel mobbera. A przecież to nie ofiara, a sprawca mobbingu powinien ponieść wszelkie konsekwencje wynikające z tego zjawiska.

Pamiętaj, że aby skutecznie radzić sobie z mobbingiem w pracy, nie wolno ignorować żadnych sygnałów, szczególnie tych, które pojawiają się w fazie początkowej. Gdy zauważysz pierwsze objawy mobbingu, postaraj się porozmawiać z osobą, która za tym stoi. W ten sposób zasygnalizujesz oprawcy, że zdajesz sobie sprawę z tego, co się dzieje. Jeśli oprawca nie spodziewał się bezpośredniej konfrontacji, może to skutecznie go przestraszyć.

W sytuacji, gdy mobberem nie jest prezes firmy czy bezpośredni przełożony, postaraj się porozmawiać z nim i zgłosić mu problem. Zasygnalizowanie problemu powinno wywołać szereg działań, mających na celu wyciągnięcie konsekwencji wobec osób mobbera, bowiem według prawa po stronie pracodawcy leży obowiązek walki z objawami mobbingu w jego firmie. Jeśli jednak to szef stosuje mobbing, warto porozmawiać z pozostałymi współpracownikami i stworzyć wspólny front przeciwko niemu. Koniecznie należy zwrócić się do instytucji i organizacji, które pomagają w walce z nieuczciwym traktowaniem pracowników.

Osoby dotknięte długotrwałym poniżaniem nie mają sił walczyć o swoje prawa. Dlatego każdy, kto nie tylko doświadczył, ale też zauważył mobbing skierowany w stronę innych ludzi, powinien zaoferować im wsparcie i poinformować o tym odpowiednie instytucje.

Jeśli czujesz, że problem mobbingu dotyczy Ciebie lub kogoś z Twoich bliskich – zgłoś się do nas! Nasi terapeuci pomogą w uporaniu się z przykrymi skutkami doświadczenia mobbingu. Terapia pomaga także w przywróceniu sił do walki o swoje prawa. Spotkanie konsultacyjne możesz umówić poprzez przez system zapisów online, kontakt mailowy: recepcja@strefamysli.pl lub telefoniczny: 22 490 44 12.

Predyspozycje zawodowe to tak zwane „zawodowe powołanie”, związane z naszymi cechami osobowości. Według psychologów nie powinniśmy ich negować, a dobrze wykorzystać, na przykład w życiu zawodowym. Preferencje zawodowe, choć mogą wydawać się nieistotne, w rzeczywistości potrafią nieźle namieszać w życiu. Ich niedopasowanie do wykonywanej pracy może być przyczyną frustracji, znudzenia czy wyczerpania zawodowego.

Czym są predyspozycje zawodowe?

Predyspozycje zawodowe to wrodzone cechy związane z czyimiś skłonnościami lub umiejętnościami, które mogą być szczególnie cenione w określonych zawodach. Związane są z nimi nasze preferencje, talenty i uzdolnienia, które są niezwykle istotne w pracy. Są bardzo silnymi cechami, które trudno zmienić, dlatego tak ważne jest ich poznanie i szukanie takich zajęć i środowisk zawodowych, które są zgodne z predyspozycjami. Dopasowanie pracy do swoich wrodzonych preferencji i uzdolnień zwiększa szanse na czerpanie z niej satysfakcji.

Dlaczego warto znać swoje predyspozycje zawodowe?

Diagnoza predyspozycji zawodowych i ich poznanie to kluczowy etap w wyborze ścieżki kariery. Wpływają one znacząco na wykonywanie pracy w konkretnych środowiskach zawodowych – mogą ją ułatwiać lub utrudniać. Dzięki poznaniu predyspozycji zawodowych mamy szansę na lepsze poznanie zainteresowań, cech osobowości oraz wartości, jakimi kierujemy się w życiu. Co więcej, znając swoje predyspozycje, mamy większe szanse na wykorzystanie swoich mocnych cech i talentów. Mamy także szanse na samorealizację i rozwój osobisty.

Znajomość predyspozycji zawodowych pozwala na wybór najbardziej odpowiedniej dla nas pracy. Takiej, która spełni nasze oczekiwania i, w której będziemy mogli się realizować. Z kolei tak dobrana praca spowoduje, że będziemy bardziej zaangażowani, zainteresowani nią, częściej będziemy odnosić sukcesy, a także będziemy mniej narażenie na generowany w pracy stres. Dlatego jeśli zatem zależy nam na czerpaniu większej satysfakcji z życia zawodowego, to koniecznie powinniśmy poznać nasze predyspozycje zawodowe i szukać pracy zbieżnej z naszą osobowością zawodową. Im bardziej zawód będzie dopasowany do naszych predyspozycji, tym większą satysfakcję będziemy odczuwać.

Jak określić swoje predyspozycje zawodowe?

Jeśli Twoja szkoła oferuje warsztaty z doradztwa zawodowego, możesz zgłosić się na nie i tam uzyskasz odpowiednią pomoc. Predyspozycje zawodowe możesz określić także sam, choć to będzie o wiele trudniejsze, niż z pomocą specjalisty. Aby to zrobić, możesz skorzystać z poniższych propozycji.

Sposób 1: Określ swoje cechy osobowości.

Na początku najlepiej jest zacząć od poznawania siebie. Cechy osobowości możemy poznać, obserwując nasze podejście do samego siebie, do pracy i do innych ludzi. Przejawiają się one w naszym zachowaniu i czynnościach, które codziennie wykonujemy.

Sposób 2: Zastanów się, co lubisz robić w wolnym czasie

Każdy człowiek ma inne zainteresowania i pasje, a one same dużo mówią o wrodzonych predyspozycjach. Rozwijanie swojego hobby czasem bywa pierwszym krokiem do wyboru konkretnego zawodu.

Sposób 3: Pomyśl, jakie czynności wykonujesz bez wysiłku

Niektóre rzeczy przychodzą nam z łatwością, mimo że innym mogą wydawać się zbyt wymagające czy problematyczne. Jeśli jednak pewnie działania nie sprawiają Ci trudności, z pewnością jest to sygnał wskazujący na Twój predyspozycje.

Sposób 4: Zrób test predyspozycji zawodowych

Test predyspozycji zawodowych – gdzie go wykonać?

Psychologowie i doradcy zawodowi od lat zajmują się przygotowywaniem fachowych testów mających ułatwić odkrywanie umiejętności i predyspozycji. Dzięki nim można lepiej poznać siebie i zawęzić pole poszukiwań zawodu. Z takich testów można również skorzystać online, jednak uzyskane wyniki mogą okazać się zbyt trudne do samodzielnej weryfikacji. Najlepiej wówczas zasięgnąć porady specjalisty psychologa-doradcy i rozwiązać test przy jego udziale. Warto to zrobić, by nie męczyć się w pracy niezgodnej z naszymi predyspozycjami – może to doprowadzić do szybkiego wypalenia zawodowego. Dzięki poznaniu naszych preferencji zawodowych jesteśmy w stanie zaoszczędzić sobie wielu rozczarowań związanych z pracą.

Jeśli chciałbyś rozpoznać swoje preferencje zawodowe, a przy okazji także inne, ważne aspekty, które mogą zadecydować o wyborze Twojej kariery zawodowej, zapraszamy Cię na spotkanie z doradcą zawodowym w Strefie Myśli. Wykonujemy tu profesjonalny test preferencji zawodowych, połączony z pomiarem innych ważnych aspektów, takich jak osobowość czy inteligencja. Wszystko spójnie łączy pogłębiony wykład psychologiczny, dając w efekcie kompletną i wartością analizie. Dzięki temu będziesz mógł wyciągnąć wiele interesujących wniosków, które mogą pomóc Ci w wyborze kariery. Umów się na spotkanie przez system zapisów online, kontakt mailowy: recepcja@strefamysli.pl lub telefoniczny: 22 490 44 12.

W każdym związku zdarzają się mniej lub bardziej poważne problemy. Nie jesteśmy w stanie zawsze przewidzieć wszystkich wydarzeń, które wpływają na nasze życie, przez co w różnych momentach dotykają nas kryzysy, których za wszelką cenę chcielibyśmy uniknąć. W takiej sytuacji ważne jest, aby szybko rozpoznać trudności pojawiające się w małżeństwie i umieć radzić sobie z nimi tak, aby naprawiać to, co zaczyna ulegać rozpadowi.

Nierozwiązane problemy z przeszłości

Wielu z was może dziwić fakt, że coś sprzed wielu lat może wpłynąć na to, co dzieje się teraz. Jeden z partnerów, który był wychowywany w ciągłych kłótniach i krzyku, będzie reagował inaczej na kłótnie czy nieporozumienia, aniżeli partner, który był wychowywany w cieple i zrozumieniu. Brak pracy nad sobą i nieumiejętność radzenia sobie z problemami, albo ich rozwiązywaniem, prowadzi do problemów w małżeństwie. Mimo to, często zdarza się, że osoby, które posiadają deficyty w zakresie rozwiązywania problemów, przyciągają się i tworzą relacje. Mimo świetnego komunikowania się, w związkach takich nie udaje się znajdować sensownych rozwiązań problemów, co z czasem przeradza się w większe problemy.

Nierozwiązane sprawy sprzed wielu lat mogą wpływać na to co, dzieje się teraz. Warto zastanowić się nad tym, czy w naszej przeszłości nie zadziało się coś, co wpływa na nasz obecny związek czy nastawienie do niego. Być może pewne wydarzenia silnie na nas oddziaływują, co nieświadomie wpływa na naszą postawę w związku. Warto zajrzeć w głąb siebie i spróbować poznać siebie oraz źródło naszych problemów czy zachowań. Priorytetem dla nas, powinno być stawanie się lepszym człowiekiem – każdego dnia. Pomoże nam to w cieszeniu się z życia i związku, w tym wypadku – małżeńskiego.

Brak rozmowy

Problemy w komunikacji pomiędzy małżonkami. Najczęstszym spotykanym problemem jest brak zrozumienia drugiego partnera. Często zdarza się, że forsujemy własny punkt widzenia, nie mogąc zrozumieć, bądź nie chcąc, “wejść” w skórę drugiego człowieka. Słuchajmy innych, tak jakbyśmy my chcieli być wysłuchiwani! Niewłaściwa komunikacja między partnerami i brak wzajemnego zrozumienia może prowadzić do wielu nieprzyjemnych sytuacji. Dlatego warto jak najczęściej szczerze rozmawiać o tym, czego potrzebujemy i co czujemy – co nas cieszy, smuci, niepokoi, złości czy boli. Komunikacja oparta na uważności, empatii i akceptacji może zdziałać cuda i bez wątpienia jest jednym z fundamentów udanego związku!

Zbyt wygórowane oczekiwania

Czasami może okazać się, że partner nie jest w stanie sprostać naszym oczekiwaniom wobec niego. Wydaje nam się, że powinien zawsze doskonale nas rozumieć i wypełniać wewnętrzną pustkę. Niestety jest to niemożliwe – nie jest on w stanie odczytać naszych myśli i potrzeb, a zbyt duże oczekiwania powodują zwykle ogromne rozczarowania. Zamiast zastanawiać się nad wadami i niedoskonałościami partnera, lepszym rozwiązaniem jest szukanie powodów, dla których możemy być za niego wdzięczni. Warto otwarcie porozmawiać o naszych oczekiwaniach wobec siebie, tak, aby były one jasne dla obojga z partnerów. W tym przypadku, nawet podczas pojawiających się pomiędzy partnerami rozbieżności, można znaleźć wewnętrzny kompromis, który przyniesie satysfakcję obojgu partnerom.

Niewierność i Zazdrość

Zdrada to bardzo częsty sposób na poprawę swojego własnego samopoczucia czy ucieczka od problemów w związku. Jest to również najczęstsza przyczyna utraty zaufania. Osoby szczęśliwe ze swoimi partnerami, rzadko szukają spełnienia w innej relacji, czy ucieczki od problemów. Dlatego uznaje się, że jest to konsekwencja problemów, które zaistniały w związku. Jeśli zaczynamy zauważać, że czegoś ważnego zaczyna brakować nam w związku – spójrzmy przede wszystkim na to, co my wnosimy do tej relacji. Zaangażowanie energii w związek daje ogromną szansę na poprawę jego jakości. Poczucie niespełnienia, frustracji czy wymyślonych braków nie sprzyja w rozwijaniu i utrzymywaniu relacji.

Kolejnym problemem, często występującym w związku małżeńskim jest zazdrość. Zazdrość może być poważnym problemem w relacji z drugim człowiekiem, ale nie musi. Problemem może okazać się brak równowagi w tym uczuciu. Należy zrozumieć, że partner potrzebuje czasu osobno, a także czasu spędzanego razem. Jeśli jednak większość czasu w związku spędzacie razem i jedna ze stron źle znosi rozłąkę – to może być bardzo grunt pod pojawienie się zazdrości. Dlatego warto spędzać czas ze swoimi znajomymi, umieć spędzać czas osobno, mając swoje pasje i zajęcia. Koncentracja na własnych planach może pomóc w uniknięciu tego uczucia i pojawieniu się problemów małżeńskich.

Rodzice

Rodzice nie są stricte problemem małżeńskim, ale zdarza się, że mogą mieć wpływ na ich występowanie. Niektóre pary, albo jeden z partnerów postrzega rodziców jako bardzo cenną część wsparcia i lubią z nimi współpracować i przebywać. Przez co rodzice często są zaangażowani w różne części związku, wiedząc o wszystkim co dzieje się między partnerami. Jednak rodzice często nie tylko wspierają, pomagają czy dzielą się swoimi życiowymi doświadczeniami. Bywa też tak, że starają się wymusić różne sprawy, albo “wpychają nos w nie swoje sprawy”. Starają się wymusić pojawienia się potomstwa, czy szepczą za uchem, że zasługujemy na kogoś lepszego. Starają się mieć bardziej aktywną rolę w wychowywaniu dzieci, planach życiowych, itp.

Zanim postanowimy wejść w związek małżeński, powinniśmy porozmawiać z naszym partnerem jaką rolę odgrywają nasi rodzice.

Zmiany życiowe

Bardzo niebezpieczne dla związku mogą być pozornie nieistotne sprawy, takie jak zmiana sytuacji życiowej. Najczęściej doświadczają tego pary, które zostają rodzicami. Partnerzy nagle muszą odnaleźć się w nowej roli, co jest dla nich bardzo obciążające i zdecydowanie nie należy do najłatwiejszych rzeczy. Do tego często są przemęczeni i nie bardzo wiedzą, co robić. Wtedy może dojść do sytuacji, w której partnerzy odsuwają się od siebie, a to staje się przyczyną potencjalnych problemów w związku.

Wiele partnerów, w tym małżeństw, nie bierze pod uwagę zmiany w etapach życia. Często zdarza się, że małżonkowie rozwijają się, wchodząc w tym w nowy etap życia. Zaczynają chcieć czegoś innego od życia i związku. Ruszają do przodu i chcieliby, aby świat i partner poszli razem z nim. Jest to bardzo powszechny problem związków czy małżeństw. Często ten problem pojawia się gdy w małżeństwie, w których występuje znaczne różnice wieku. Osobowości z czasem się zmieniają i przez to para nie może pozostać dopasowana, tak jak miało to miejsce w przeszłości.

Różne zainteresowania

Jest to problem, który pojawia się w okresie randkowym, ale staje się o wiele większym problemem po ślubie. Pary, które mają problemy ze spędzaniem razem czasu, z powodu różnic w pasjach lub celach życiowych, często napotykają się na pojawienie się nudy i rutyny.

Jednym ze sposobów na rozwiązanie tego problemu, jest próba znalezienia wspólnych pasji. Wspólne zainteresowania potrafią rozbudzić tzw. ogień w związku. Jeżeli próbowałeś pasji partnera, ale nie przypadły Ci do gustu, porozmawiaj z nim i zastanówcie się i wymyślcie sposób, na wspólne spędzanie czasu.

Seks i intymność

Sprawy seksu są jednymi z częściej pojawiających się jako problem partnerski czy małżeński. Problemy w tej sferze mogą też być sygnałem nieprawidłowości w innych sferach związku. Jeśli w codziennej komunikacji dominuje wrogość i brak bezpieczeństwa trudno oczekiwać, że pożycie seksualne będzie układać się pomyślnie.

Bez względu na to, czy małżeństwo trwa kilka lat, czy staż jest zdecydowanie dłuższy, warto starać się odbudować stworzoną przez nas więź. Nie osiągniemy zgody i poprawy relacji, jeżeli nie nauczymy się wybaczać i przyjąć swojej winy. Skupianie się na przeszłości i negatywnych emocjach nie pomoże, aby budować zdrową relację. Kluczem jest patrzenie w przyszłość, znalezienie porozumienia. Należy pamiętać, że najważniejsza jest szczera rozmowa i uzmysłowienie partnerowi naszego punktu widzenia w atmosferze spokoju i bez zbędnych nerwów. Gdy dobrze ustalimy przyczyny i je zlikwidujemy, możemy naprawić ważną dla nas relację. W tym celu pomocna może być terapia par. Terapia par nie tylko pozwala przepracować pewne rzeczy, ale bardzo często odkryć te, których do tej pory nie dojrzeliśmy. Na terapii możemy spojrzeć na partnera i problemy z innej perspektywy. Może okazać się, że partner wciąż żywi do nas mnóstwo ciepłych i pozytywnych uczuć, a nasze problemy wynikają ze zwykłego braku komunikacji czy nieumiejętności okazywania pozytywnych emocji.

Poradnia Strefa Myśli od wielu lat udziela profesjonalnej pomocy w zakresie psychoterapii par i małżeństw. Nasze doświadczenia pokazują, że wiele problemów, które mogłyby wydawać się nie do rozwiązania, z pomocą psychoterapeuty są możliwe do przepracowania. Co więcej, nasze obserwacje pokazują, że często przepracowanie problemu w gabinecie terapeuty przyczynia się pojednania partnerów. Jeśli czujesz, że w Twoim związku pojawiły się problemy i potrzebujesz pomocy specjalisty, skontaktuj się z nami! Możesz umówić wizytę poprzez kontakt mailowy: recepcja@strefamysli.pl, telefoniczny: 22 490 44 12 lub poprzez system zapisów online.

Przemoc w rodzinie zachodzi wówczas, gdy jeden z członków rodziny wyrządza krzywdę fizyczną lub psychiczną najbliższym, którzy ją tworzą. Sprawca przemocy domowej, wykorzystując swoją przewagę nad ofiarą, próbuje ją zdominować, zastraszyć, poniżyć i wymusić na niej określone zachowania. Jeśli osoba doświadczająca przemocy domowej w porę nie zareaguje, z czasem będzie jej coraz trudniej przerwać błędny krąg przemocy. Miesiące, a czasem nawet całe lata upokorzeń zmieniają u ofiary postrzeganie samej siebie – zaczyna ona stopniowo przejmować taki obraz własnej osoby, jaki wmawia jej oprawca.

Przemoc domowa – powielane mity

W ogólnej opinii społeczeństwa nadal panuje wiele stereotypów na temat przemocy domowej i psychicznej, są nimi:

Wszystko co dzieje się za zamkniętymi drzwiami, to prywatna sprawa,
Jeżeli występowałaby przemoc domowa, to ofiara by odeszła,
To nie jest moja sprawa, więc nie powinienem wpychać nosa w nie swoje sprawy,
Nie wolno się wtrącać w sprawy rodzinne,

Takie, nieodpowiednie nastawienie, powoduje wiele wątpliwości ze strony świadków przemocy domowej. Wielokrotnie, widząc niepokojące i agresywne zachowania sprawców, nie wiedzą jak zareagować na sygnały o przemocy w rodzinie, które rozgrywają się w ich najbliższym otoczeniu.

Przemoc domowa jest bardzo skomplikowanym zjawiskiem. To co dzieje się w domowym “zaciszu”, jest zwykle niewidoczne dla otoczenia. Sprawcy są zazwyczaj sympatycznymi sąsiadami, szanowanymi w społeczeństwie ludźmi, bardzo często o wysokiej pozycji społecznej. Dlatego też ofiarom przemocy domowej ciężko jest zgłaszać się po pomoc.

Wyróżniamy pięć, najczęściej występujących rodzajów przemocy domowej, są to: przemoc fizyczna, psychiczna, emocjonalna, ekonomiczna i seksualna. Każda z nich może istnieć w różnym stopniu, często w połączeniu z innymi. Gdy ofiara jest wykorzystywana seksualnie, to również będzie cierpieć psychicznie i emocjonalne, gdyż jest to upokarzające, uderzające w poczucie godności.

Przemoc domowa – co to jest?

Przemoc w rodzinie rozumiana jest jako działania lub rażące zaniedbania dokonywane przez jednego z członków rodziny przeciwko pozostałym, wykorzystujące istniejącą lub stworzoną przez okoliczności przewagę sił lub władzy, co powoduje u ich ofiar szkody lub cierpienie, godzące w ich prawa lub dobra osobiste, a w szczególności w ich życie lub zdrowie (fizyczne bądź psychiczne). Ma ona zawsze charakter intencjonalny i zamierzony, a jej celem jest kontrola i podporządkowanie ofiary. Przemoc w rodzinie jest procesem długotrwałym. Osoba krzywdzona doznaje poczucia niesprawiedliwości i bezsilności, zazwyczaj ma trudności, by przeciwstawić się oprawcy.

Przemoc w rodzinie wobec drugiej osoby może przybrać formę znęcania się psychicznego lub fizycznego. Sprawcy przemocy zawsze wybierają osoby słabsze i bezbronne. Ofiarami mogą zostać zarówno kobiety, mężczyźni, jak i dzieci.

Przemoc wobec domowników rozwija się zazwyczaj specyficzny cykl, w którym daje się wyodrębnić 3 zasadnicze fazy:

faza narastania napięcia – osoba stosująca przemoc staje się drażliwa, coraz więcej rzeczy ją denerwuje, często atakuje słownie, wszczyna awantury. Ofiara próbuje za wszelką cenę ją uspokajać i usprawiedliwiać jego zachowanie.
faza ostrej przemocy – sprawca daje upust swojemu napięciu i wpada w szał, niszczy sprzęty domowe, dopuszcza się przemocy fizycznej, grozi ofierze, zastrasza ją. Wystarczy najmniejszy pretekst, aby wyprowadzić go z równowagi i sprowokować, np. za późno podany obiad, zła ocena przyniesiona przez dziecko ze szkoły. Ofiara tuż po doświadczeniu przemocy jest w szoku, odczuwa strach, ale po jakimś czasie próbuje racjonalizować zachowania sprawcy, szuka w sobie przyczyn jego wybuchów agresji.
faza miesiąca miodowego – do sprawcy dociera, że przekroczył granice, budzą się w nim wyrzuty sumienia. Chce naprawić swoje błędy i zmienia się nie do poznania – jest miły, czuły, wyrozumiały, kupuje ofierze prezenty, zapewnia o swoich uczuciach i obiecuje, że nigdy więcej nie podniesie na nią ręki. Ofiara wierzy w jego przemianę, znowu jest szczęśliwa i zakochana.

Opracowanie własne.

Cykl powtarza się od nowa – po okresie spokoju w sprawcy znowu narasta napięcie, którego skutkiem są kolejne awantury i przemoc. Jednak nadzieja, jaką daje faza miesiąca miodowego, cały czas powstrzymuje ofiarę przed doniesieniem na sprawcę do organów ścigania.

Przemoc fizyczna w rodzinie

Przemoc fizyczna w rodzinie ma miejsce wtedy, gdy zachowanie jednego członka rodziny wobec drugiej lub pozostałych członków nastawione jest na zadawanie bólu fizycznego. Znęcanie psychiczne może się objawiać na ciele osoby krzywdzonej, ale nie zawsze tak jest. Często zdarza się, że sprawca przemocy przemyślnie zadaje ból w taki sposób, aby nie pozostawiało to żadnych śladów. Ofiary przemocy fizycznej często trafiają do szpitali z ranami, złamaniami, potłuczeniami i obrażeniami wewnętrznymi. W takiej sytuacji sprawca przemocy zawsze potrafi wytłumaczyć te urazy upadkiem ze schodów lub potknięciem. Okrucieństwo może przybierać bardzo wyszukane formy. Sprawcy przemocy znęcają się nad swoimi ofiarami poprzez przypalanie im skóry papierosami, związywanie sznurami i wyrywanie włosów. Znęcanie się nad drugim człowiekiem daje im poczucie siły i wyższości.

Przemoc Psychiczna w domu – co to jest?

Przemoc psychiczna to forma długotrwałego znęcania się nad drugą osobą. Ten rodzaj przemocy polega na interakcję z drugim człowiek, w taki sposób, aby w ich następstwie czuł się źle.

Przemoc psychiczna w rodzinie również ma na celu zadawanie bólu drugiej osobie. Różni się ona tym, że nie wykorzystuje się do tego żadnych narzędzi ani siły. Przemoc psychiczna nie pozostawia śladów na pokrzywdzonej osobie, jednakże intensywnie oddziałuje na sferę psychiczną ofiary. Na znęcanie psychiczne może się składać wiele różnych zachowań. Formą przemocy psychicznej mogą być:

groźby
wyzwiska
manipulacja drugim człowiekiem
szantaż
upokorzenia
publiczne uszczypliwości
wszystkie działania, które mają na celu obniżenie wartości drugiej osoby.

Przemocą psychiczną nazywamy ciągłą agresję słowną, ale również lekceważenie starań drugiej osoby, traktowanie jej z pogardą, wywieranie wpływu, albo manipulacja. Częstym sposobem jest uzależnienie ofiary od agresora, np. poprzez zabieranie pieniędzy, czytanie korespondencji, izolacja od przyjaciół i rodziny. W przemocy psychicznej dużą rolę odgrywają groźby słowne – mogą dotyczyć przemocy fizycznej czy agresji. Może być to agresja na ofierze, albo niszczenie rzeczy i inne pokazy fizycznej wyższości nad ofiarą.

Nie istnieje jeden schemat przemocy psychicznej, każdy agresor działa inaczej, mniej lub bardziej subtelnie. Jednak każde z ich działań mają na celu pozostawienie głębokich ran psychicznych.

Przemoc psychiczna w rodzinie

Najczęściej ofiarami przemocy domowej są kobiety i dzieci. Dzieje się tak, ponieważ najczęściej w rodzinach stanowią najsłabsze ogniwo i łatwy cel dla agresora. Kolejnym powodem, jest zależność dzieci i kobiety od faceta. To on najczęściej zapewnia stabilność ekonomiczną, przez co nierówności dają podstawy do wystąpienia przemocy. Jednak statystyki nie do końca pokazują prawdę – przemoc psychiczna dotycząca mężczyzn również istnieje. Jednak jest o wiele rzadziej zgłaszana, a powodem jest, że faceci odczuwają wstyd z zaistniałem sytuacji. Nie szukają pomocy, ponieważ odczuwają obawy, że będą uznani za słabych i mniej męskich, a przez to o wiele trudniej jest zbadać skalę tego zjawiska.

Dzieci również są ofiarami przemocy psychicznej w rodzinie, może być to ze strony jednego z rodziców, ale czasami, w totalnie skrajnych przypadkach – ze strony obojga. Przemoc psychiczna skierowana w stronę dzieci może odbić się negatywnie na całe życie i sprawić, że ciężko będzie dostosować się do społeczeństwa.

Przemoc Psychiczna w związku – skutki

Przemoc psychiczna potrafi boleśnie i dotkliwie ranić umysł, a w rezultacie oddziaływać na całe późniejsze życie ofiary. Osoby dotknięte problemem przemocy psychicznej są też zamknięte w sobie, wycofane i niechętne do nawiązywania kontaktów. Nie potrafią nawiązywać zdrowych relacji, bo trwają w ciągłym poczuciu zagrożenia, a także postrzegają siebie jako osoby o niskiej wartości oraz takie, które nie zasługują na miłość i uwagę. Dzieci dotknięte tym problemem mogą mieć też bardzo poważne problemy emocjonalne i rozwijać się gorzej pod względem intelektualnym niż ich rówieśnicy. Inne cechy osób doświadczających przemocy psychicznej przez członków rodziny to np.:

zniekształcony obraz siebie, niska samoocena
bierne mechanizmy radzenia sobie z problemem, tj. niepodejmowanie działań mających na celu obronę przed przemocą, uwolnienie się
wysoka zależność, tj. poczucie, że ofiara nie poradzi sobie bez sprawcy
stałe poczucie zdenerwowania, ogólnie odczuwanego psychosomatycznie niepokoju
depresja, nerwice, stany lękowe, zaburzenia snu
zamknięcie w sobie, wycofanie, izolacja
uleganie przemocy, wewnętrzne poczucie winy, że ofiara zasługuje na przemoc oraz
przypisywanie sobie winy za przemoc
nadużywanie alkoholu i narkotyków
choroby związane ze stresem
objawy somatyczne związane z lękiem, tj. drżenie rąk, nudności, kołatanie serca, zawroty głowy czy problemy gastryczne.

Przemoc w rodzinie – co robić, gdzie zgłosić?

Bycie ofiarą przemocy nie jest powodem do wstydu. W takim wypadku należy poszukać pomocy, by móc rozpocząć nowy, wolny od strachu i bólu, rozdział w życiu. To nie jest zadanie, któremu można podołać w pojedynkę, dlatego warto poszukać wszelkiego wsparcia. Wiele ofiar dotkniętych przemocą w rodzinie boi się lub nie wie, jak sobie poradzić z tym problemem. Osoba doświadczająca przemocy rodzinnej może zgłosić się na najbliższy Komisariat Policji. Może także zadzwonić pod numer alarmowy 112 i zgłosić problem. Istnieje także Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie. Dzwoniąc pod nr 800-120-002 można uzyskać wsparcie, pomoc psychologiczną oraz informacje o możliwościach uzyskania pomocy najbliżej miejsca zamieszkania.

Ofiary przemocy w rodzinie często cierpią na wiele problemów natury psychicznej, ich zdrowie psychiczne było dotychczas niszczone przez sprawcę. Na pomoc w jego odbudowaniu przychodzi terapia indywidualna, podczas której ofiara może zrozumieć siebie i mechanizmy, które nią rządziły dotychczas. Ponadto podczas terapii wzmocni poczucie własnej wartości oraz będzie w stanie uniezależnić się od sprawcy. Pomoże to w przywróceniu zdrowia i równowagi życiowej.

Ofiary przemocy mogą też sporo zyskać na terapiach rodzinnych, gdzie wspólnie pokrzywdzeni członkowie rodziny będą pracować nad swoimi problemami i udzielać sobie wzajemnie potrzebnego wsparcia.

Jeśli czujesz, że ten problem dotyczy Ciebie, bądź ktoś z Twoich bliskich go doświadcza, i potrzebujesz pomocy – zgłoś się do nas. W naszej Poradni zostanie udzielona Ci profesjonalna pomoc, dzięki której będziesz miał możliwość zmierzenia się z problemem. Umów się na konsultację poprzez system zapisów online, kontakt mailowy: recepcja@strefamysli.pl lub telefoniczny: 22 490 44 12.