Piotruś Pan… jaka to fajna bajka, pomyśli większość z nas. Bajka o chłopcu, który nigdy nie chciał dorosnąć i przeniósł się do Nibylandii, świata, w którym na zawsze mógł pozostać dzieckiem, świata zabawy, czasu spędzonego z przyjaciółmi, beztroski. Choć to bajka, rys jej głównego bohatera okazał się nie być aż tak nierealny. Młodych mężczyzn którzy nigdy nie chcą dorosnąć jest więcej. I choć nie jest to termin naukowy wpisany na listę zaburzeń, w psychologii mówi się o ”syndromie Piotrusia Pana”.
Syndrom Piotrusia Pana – objawy
Jaki jest mężczyzna który zyskuje to bajkowe miano? Najłatwiej i najkrócej można by podsumować, że jest to chłopiec w ciele mężczyzny. Jest skupiony na sobie, egocentryczny, narcystyczny. Tak jak dziecko, nie potrafi panować nad swoimi emocjami, co skutkuje albo postawą wycofania, albo wyrażaniem emocji w sposób nieadekwatny, nadmierny, zbyt egzaltowany lub przeciwnie – histeryczny. Kieruje się impulsem, jest porywczy, nie analizuje rzeczywistości. Osoba taka nie chce dorosnąć, nie czuje się gotowa, by zmierzyć się z odpowiedzialnością dorosłego życia. Chętnie oddaje podjęcie wszelkich decyzji w ręce zaufanej osoby. Ponieważ na tym etapie życia, obiektywnie dorosłym, już zwykle nie jest to mama, wybór pada często na partnerkę.
Syndrom Piotrusia Pana – cechy związku
Oczywiście nigdy nie ma jednego scenariusza dla związku osób o danym typie osobowości. Możemy jednak mówić o pewnych powtarzających się zależnościach w relacjach. Jaki zatem będzie związek z tak zwanym wiecznym chłopcem? Zapewne pełen przygód, intrygujący, ciekawy, barwny. Ale przede wszystkim może nie być trwały. Piotruś Pan szybko się nudzi, nie akceptuje też, jeśli coś nie dzieje się po jego myśli. Kiedy trzeba włożyć wysiłek w budowanie relacji, zaangażować się, a już tym bardziej zrezygnować z czegoś co dla niego ważne, Piotruś zwykle robi unik, wycofuje się. Kiedy jednak już uda mu się zbudować trwały związek, będzie to relacja wymagająca od partnerki sporego zaangażowania. Podejmowanie decyzji i „dowodzenie” związkiem nie należy do mocnych stron Piotrusia Pana. Będzie on podświadomie szukał partnerki, która przejmie rolę matki i będzie zarządzała wszelkimi sprawami dotyczącymi związku, od drobiazgów typu „co dziś na obiad” po decyzje związane ze strategicznymi sferami życia, typu kupno mieszkania. Poza decyzyjnością, „Piotruś Pan” będzie też szukał wiecznego adorowania i uwagi. Tej nigdy za wiele! Do tego stopnia, że kiedy na horyzoncie pojawi się temat potomstwa, Piotruś Pan będzie unikał go za wszelką cenę. Raz – z lęku przed odpowiedzialnością, dwa – z obawy przed utratą pozycji w związku na rzecz dzieci. Choć jeśli chodzi o zabawę z dziećmi, potrafi bawić się świetnie, to w końcu jego żywioł.
Syndrom Piotrusia Pana – przyczyny
To jacy jesteśmy jako dorośli, w ogromnej mierze zależy od tego, jak wychowywano nas kiedy byliśmy dziećmi. Piotruś Pan to zwykle syn matki nadopiekuńczej, wyręczającej w mało przyjemnych obowiązkach, pobłażliwej. Matki, która za wszelką cenę, podświadomie, nie daje synowi dorosnąć, z różnych powodów (głównie z obawy przed samotnością). Piotruś, nie nauczony decydować, brać sprawy w swoje ręce, potrafiący postrzegać życie jedynie w kategoriach zabawy i przyjemności, wchodzi w dorosły świat w sposób niedojrzały, oczekując że schematy z dzieciństwa uda się powielić w nowych realiach.
Syndrom Piotrusia Pana u kobiet
Większość Piotrusiów to mężczyźni. Zdarza się jednak, że cechy które przypisujemy takiej osobie odnajdujemy u kobiety, która choć weszła w dorosłość, nadal czuje się i postępuje jak dziewczynka. Przede wszystkim żyje w przekonaniu, że nikt nie zadba o nią tak jak ona sama. Nie potrafiąc wykazać się odpowiedzialnością, często porzuca plany związane z macierzyństwem i skupia się na zaspokajaniu własnych potrzeb. Skąd taka postawa w przekonaniu młodych kobiet? Przede wszystkim wynika ona z tego, czego kobiety doświadczyły w dzieciństwie, jakie nieprawidłowe wzorce kobiecości i męskości obowiązywały w jej otoczeniu, a także z deficytu miłości i uwagi.
Syndrom Piotrusia Pana – leczenie
Osoby z tym syndromem rzadko trafiają do gabinetu samodzielnie. Zwykle przychodzą w parze, na terapię par i wtedy okazuje się, że trudności które pojawiają się w relacji są silnie związane z tym, że jeden z partnerów wykazuje cechy Piotrusia. Pracujemy wtedy nad relacją, zrozumieniem przekonań i zachowań partnerów. Zdarza się też praca w ramach psychoterapii indywidualnej, kiedy to osoby z syndromem Piotrusia Pana trafiają do gabinetu z powodu problemów z emocjami i brakiem umiejętności budowania trwałych związków. Praca terapeutyczna jest jak najbardziej możliwa i skuteczna. W zależności od nurtu terapeutycznego, będzie skupiać się na zrozumieniu przeszłych doświadczeń, identyfikacji przekonań, czy wydobyciu własnego potencjału do tego, by zmierzyć się z realiami dorosłego życia.
Jeśli czujesz że ten problem Cię dotyczy, zapraszamy do kontaktu ze Strefą Myśli i skorzystania z profesjonalnej pomocy:
Indywidualna psychoterapia – Warszawa i online
Terapia par – Warszawa i online
Zapraszamy!
