Monthly Archives: czerwiec 2017

Naukowcy z uniwersytetu w Hong Kongu i uniwersytetu w Illinois odkryli zaskakujący sposób na redukcję stresu – oglądanie drzew. Stwierdzili, że zagęszczenie drzew jest wprost proporcjonalne do poziomu odczuwanego stresu, czyli im więcej drzew, tym większa odporność na stres. Kontakt z przyrodą okazał się być świetnym sposobem na obniżenie poziomu zdenerwowania. Każdy ma swój indywidualny, najlepszy sposób na stres. Jednych relaksuje medytacja, drugich – wysiłek fizyczny. Ilu ludzi, tyle różnych, oryginalnych sposobów. Poniżej przedstawiamy te, które wydają nam się najlepsze. Jak radzić sobie ze stresem?

Uświadom sobie czym jest stres i co sprawia, że go odczuwasz

Stres to, według definicji, „zespół specyficznych i niespecyficznych reakcji organizmu na zdarzenia bodźcowe, które zakłócają jego równowagę i wystawiają na poważną próbę lub przekraczają jego zdolność radzenia sobie”. Oznacza to, że stres jest jedynie naszą wewnętrzną reakcją na bodziec, a nie czymś pochodzącym z zewnątrz – jak przyjęło się uważać w potocznym rozumieniu tego słowa. Czynniki, które powodują stres to stresory i jest ich nieskończona ilość. To, co wyrządza krzywdę, to przeciążenie, a nie sam stres! Stres bierze się z poczucia, że nie masz kontroli. Spróbuj więc odpowiedzieć sobie na dwa pytania. Co wywołuje u mnie stres? Których zachowań i reakcji chciał(a)bym się wyzbyć?

Kontroluj ciało i umysł

Sport i wysiłek fizyczny do dla wielu ludzi idealne sposoby radzenia sobie ze stresem. Nie trzeba przebiegać od razu maratonu – spacer, rozciąganie to też jedna z opcji. Nie zapominaj o relaksie i możliwie jak największej ilości snu.

Technika Alexandra

To technika stworzona przez australijskiego aktora Fredericka Matthiasa Alexandra podczas jego ćwiczeń do spektakli. Alexander zauważył, że aby wyeliminować dolegliwości fizyczne, należy poprawić sposób posługiwania się ciałem – dlatego metoda ta nazywana jest również „metodą reedukacji psychofizycznej”. Polega ona na rozluźnianiu niepotrzebnych napięć i usztywnień poprzez proste ćwiczenia świadomości ciała w pozycji leżącej, siedzącej lub w ruchu. Ćwiczenia często bazują na siadaniu lub wstawaniu z krzesła, siedzeniu na guzach kulszowych w sposób, który uaktywnia mięśnie tułowia i szyi.

Technika Schultza (trening autogenny J.H. Schulza)

To jedna z popularniejszych metod radzenia sobie ze stresem. Trening bazuje na przyjęciu wygodnej pozycji, koncentracji na wybranych obszarach ciała i powtarzaniu tzw. sugestii, np. „Moje prawe ramię jest ciężkie. Moje prawe ramię jest bardzo ciężkie, jest tak ciężkie, że nie mogę nim poruszyć . Całe moje ramię i ręka są przyjemnie ciężkie i bezwładne.”. Główne odczucia, które mamy wywołać to uczucie ciężaru ciała i ciepła. Technika Schultza to technika stosowana zarówno w leczeniu nerwic, poprawie napięć u sportowców, jak i po prostu jako ćwiczenie na stres. Inne techniki relaksacyjne w walce ze stresem dostępne są w poradnikach i w Internecie.

Relaksujący masaż

To jeden z najprzyjemniejszych sposobów na stres. Do wykonaniu masażu nie potrzebujemy wcale drugiej osoby – można wykonać automasaż, np. okolic karku i szyi. Dobrym sposobem jest też masaż piłeczką tenisową, którą możemy podłożyć pod nogi lub plecy i delikatnie rozmasowywać spięte mięśnie. Poradniki, jak jaki masaż wykonać bez problemu można znaleźć w Internecie.

Zadbaj o dietę! Unikaj czerwonego mięsa, tłustych potraw, mocnej kawy, herbaty, alkoholu, napojów typu cola oraz słodyczy, które wywołują skoki poziomu glukozy we krwi. Jedz węglowodany złożone, pożywienie zawierające witaminy z grupy B, magnez oraz wapń.

Kontroluj swoje otoczenie

Uporządkowane i odpowiednio do nas dostosowane otoczenie pomaga walczyć ze stresem.

Zadbaj o porządek w pokoju. Zastosuj „metodę jednej piosenki”. Włącz ulubiony utwór i zacznij sprzątać – jak najszybciej, najefektywniej potrafisz. Gdy utwór się skończy – zakończ pracę i zrób sobie chwilę przerwy. Zobaczysz, że uporządkowanie najbliższego otoczenia nie zajmuje aż tak dużo czasu.

Pomyśl o zapachu w pokoju, szafach, miejscu pracy. Zapachy, które mają właściwości kojące zszargane nerwy to lawenda, wanilia, cytrusowe, rumianek i orientalne. Pamiętaj, aby nie przesadzić z intensywnością.

Kontroluj oświetlenie w swoim pokoju. Ważne, aby nie było ani za słabe, ani za mocne. Przed snem, możesz oświetlić pomieszczenie świeczkami. W urządzeniach elektronicznych, np. w telefonach, dostępne są filtry światła – ekran przybiera kolor czerwono-pomarańczowy, dzięki temu nie męczy oczu w ciemności.

Istnieje wiele sposobów jak radzić sobie z emocjami i jak pozbyć się stresu. Walka ze stresem może być żmudna i uciążliwa, ponieważ nie każda technika może być skuteczna w Twoim przypadku. Najważniejszy jest otwarty umysł i chęć walki z negatywnymi reakcjami.

Trudności w szkole są zmartwieniem wielu rodziców – gdy dzieciom towarzyszą trudności wychowawcze, zaburzenia emocjonalne i nie odnajdują się w sytuacjach społecznych. Opiekunowie, którzy bezskutecznie próbują nakierować swoje dziecko na właściwy tor, często nie wiedzą, gdzie się udać i co może przynieść najlepszy rezultat – czy istnieje skuteczna terapia dla dzieci z trudnościami? Propozycji w internecie można znaleźć wiele – co wybrać i co dolega dziecku? Jedną z propozycji jest terapia pedagogiczna. Terapie prowadzone są przez osoby posiadający przygotowanie terapeutyczne w szkole lub gabinetach psychologicznych – indywidualnie, w parze lub w małej grupie. Zajęcia prowadzone są w formie korekcyjno-kompensacyjnej przy uwzględnieniu indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka. Opiekunowie dostają sprawozdanie z zajęć terapii pedagogicznej, więc mają możliwość obserwacji postępów młodych pacjentów.

Terapia pedagogiczna-wprowadzenie

Zadaniem terapii pedagogicznej jest udzielenie pomocy dzieciom, które ujawniają na drodze rozwoju różnego rodzaju nieprawidłowości w zachowaniu i funkcjonowaniu. Zachowania te mogą być związane z zaburzeniami wzroku, słuchu, mowy, zdolności matematycznych, inteligencji przeciętnej niższej niż przeciętna, zaburzonym rozwoju procesów emocjonalno-motywacyjnych. Terapia pedagogiczna obejmuje ćwiczenia stymulujące i usprawniające rozwój funkcji psychomotorycznych, wyrównanie braków w umiejętnościach i wiedzy oraz wyeliminowanie niepowodzeń w nauce szkolnej oraz w kontaktach społecznych. Najlepszą skuteczność zapewnia rozpoczęcie terapii odpowiednio wcześnie – już w wieku przedszkolnym – oraz systematyczne uczęszczanie na zajęcia.

W czym pomaga terapia pedagogiczna?

Scenariusz zajęć terapii pedagogicznej jest modyfikowany indywidualnie dla każdego dziecka. Metody i ćwiczenia można posortować według nabywanych umiejętności. Terapia pedagogiczna rozwija:

motorykę manualną → ćwiczenia obejmują rozluźnianie napięcia mięśniowego, usprawniają staw nadgarstkowy, palce u rąk. Wśród licznych ćwiczeń pojawiają się, na przykład: łączenie punktów, zabawy ze skakanką, wkręcanie śruby bez śrubokrętu, wycinanie, naklejanie…
analizę i syntezę wzrokową → są to ćwiczenia bazujące na materiale obrazkowym, geometrycznym oraz rozwijające koordynację wzrokowo-słuchową. Wśród nich, przykładowo: dobieranie par jednakowych obrazków, kreślenie kształtów geometrycznych w powietrzu, zarysowywanie małych figur geometrycznych…
analizę i syntezę słuchową → która obejmuje różnicowanie dźwięków z układów akustycznych, słuchową analizę i syntezę zdań, podziału wyrazu na sylabę, rozpoznawanie i wyodrębnianie głosek w wyrazach. Przykładowe ćwiczenia to: rozpoznawanie głosów z otoczenia, oznaczanie miejsca danego wyrazu w usłyszanym zdaniu, zielenie wyrazów na sylaby z jednoczesnym np. stukaniem w rytm wypowiadanych sylab…
pracę na materiale literowym, sylabowym, wyrazowym i zdaniowym → odwzorowywanie liter przez kalkę techniczną, dostawianie spółgłosek do stałej samogłoski, zestawianie takich samych sylab w wyrazy, układanie zdań z podanych wyrazów (zdania proste i rozwinięte)
umiejętności matematyczne → ćwiczenia rozwijające myślenie konkretno – obrazowe, doskonalenie umiejętności dodawania i odejmowania…

Jak wygląda program terapii pedagogicznej?

Każda terapia pedagogiczna jest zaplanowana. Ten plan jest podstawą skuteczności jej działania. Terapeuta, w porozumieniu z rodzicem, omawia problemy dziecka i oczekiwania względem niego. Program terapii pedagogicznej bazuje na sześciu zasadach:

zasada indywidualizacji środków i metod – dla każdego dziecka plan terapeuta pedagogiczny układa indywidualny program terapii i dostosowuje pomoce dydaktyczne
zasada stopniowania trudności – w czynnościach złożonych zaczyna się od ćwiczeń prostych i przechodzi do tych trudniejszych. Ważne jest wykształcenie bazy wiedzy, zanim przejdzie się do kolejnego etapu nauki
zasada korekcji zaburzeń – pracę zaczyna się od umiejętności najsłabiej rozwiniętej i najbardziej zaburzonych. W trakcie terapii stosuje się odpoczynki oraz zmienia przedmiot pracy, aby nie doszło do przetrenowania
zasada kompensacji zaburzeń – rozwijają się mechanizmy kompensacyjne, aby lepiej rozwinięte umiejętności wspomagały te słabiej opanowane
zasada systematyczności – nie należy robić długich przerw, natomiast najlepsze efekty przynosi praca systematyczna z dodatkową pracą w domu
zasada ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego – działania psychoterapeutyczne pełnią funkcję profilaktyczną i powinny być wprowadzone równolegle do programu pedagogicznego.

Odpowiednio wcześnie zidentyfikowane problemy w nauce oraz odpowiednio wcześnie podjęta terapia może rzutować na dalszą przyszłość dziecka i ustrzec go od wielu niepowodzeń i kłopotów. Po terapii mali pacjenci bardziej wierzą w swoje możliwości, są bardziej samodzielni i efektywni w swoich działaniach. Może terapia pedagogiczna to właśnie właśnie to, czego potrzebuje Twoje dziecko?

Ile razy zdarzyło Ci się przenieść coś w czasie? “Przecież mam jeszcze czas”, “Przecież nic się nie stanie, jak obejrzę sobie jeden odcinek serialu, a później zajmę się sprzątaniem”. Jeżeli tak, to być może jesteś prokrastynatorem. Prokrastynacja, to w skrócie odwlekanie zadań (często bardzo ważnych) “na później”, które nigdy nie następuje. Jednak chroniczna prokrastynacja to zupełnie coś innego, jak dawanie sobie “luzu” raz na jakiś czas. To zaburzenie może ta się trwałym wzorem zachowania, który będzie oddziaływać na każdy aspekt naszego codziennego życia. Osoby cierpiące z powodu prokrastynacji spóźniają się ze spłatą kart kredytowych, kupują prezenty na ostatnią chwilę i przekładają realizację swoich marzeń “na później”.

Prokrastynacja – Co to jest?

Prokrastynacja uważana jest za rodzaj zaburzenia psychicznego, więc nie jest zwykłym lenistwem, mimo powszechnego mylenia tych pojęć. Osoba, która odkłada swoje obowiązki “na później” wierzy, że staną się one prostsze do wykonania. Jednak nigdy nie stają się prostsze, przez co dalej są przenoszone w czasie. Następstwem takiego działania, jest nagromadzenie się obowiązków, a przez konieczność realizacji wszystkich na raz, demotywuje osobę, która cierpi na tę przypadłość. Przez te zaległości, osoba cierpiąca na to zaburzenie, zaczyna odczuwać stres, lęk i strach przed niewykonaniem wszystkich zadań na czas. Podobno, oczywiście zdaniem specjalistów, najtrudniej jest wykonać pierwszy krok w realizacji obowiązków prokrastynatora. Gdy osoba, która cierpi na to zaburzenie, zacznie wykonywać swoje zadania – uda jej się zrobić wszystko. Musimy pamiętać, że odkładanie obowiązków na później przytłacza osobę o wiele bardziej, niż konieczność ich wykonania.

Prokrastynacja jest często mylona z lenistwem, jednak są to zupełnie różniące się od siebie zjawiska. Osoba, która jest leniwa, czerpie przyjemność z ciągłego odpoczynku i nie przeszkadza jej fakt, że nic nie robi. Prokrastynator zaś daje tylko chwilową ulgę. Jednak gdy przychodzi moment, w którym czas realizacji odłożonych zadań się przybliża – prokrastynator zaczyna odczuwać obniżenie nastroju, poczucie winy i poczucie posiadania zbyt małej ilości czasu.

Dzisiejsze czasy wymagają od nas złożonych działań, multitaskingu. Żyjemy szybko, a wymaga się od nas coraz więcej. Prokrastynacja może więc nieść bolesne dla nas skutki i wpędzać w stresujące sytuacje. U co piątej osoby przekładanie staje się przyczyną problemów w pracy, szkole, a nawet relacjach międzyludzkich. Prokrastynatorzy często mają poczucie, że w ich życiu panuje chaos i nie mają wystarczająco dużo odpoczynku i czasu na regenerację. Z drugiej strony, zwlekają z obowiązkami i często nie kończą powinności na czas, rezygnują z nich. Obwiniają się, że z jednej strony obiecują sobie poprawę, z drugiej – nigdy im się to nie udaje.

Lenistwo, a prokrastynacja – Czym się różnią?

Jak się okazuje, lenistwo i prokrastynacja to terminy dość odległe od siebie. Lenistwo z góry zakłada, że nie robimy nic lub pracujemy na swoich najniższych obrotach. Po prostu nie przejmujemy się przestrzeganiem obowiązków. Problem prokrastynacji natomiast zakłada ciężką pracę – tyle że pod presją czasu. Dotyczy osób, które są zaangażowane i wciąż podejmują się nowych zadań, ale nie robią tego, co powinni. Charakterystyczne jest to, że prokrastynacja nie zawsze ujawnia się we wszystkich dziedzinach życia. Ktoś może zupełnie nie radzić sobie w planowaniu obowiązków domowych, a sumiennie działać w pracy –inna osoba – zupełnie na odwrót.

Prokrastynacja – Objawy

Każdy z nas czasem przekłada lub zaniedbuje obowiązki. Jednak nie oznacza to, że mamy poważny problem. Przesuwanie w czasie zadań, aby znaleźć dla siebie chwile czasu, jest w zupełności normalne. Prokrastynacja zaczyna być problemem tylko wtedy, gdy znaczące wpływa na nasze zaniedbywanie obowiązków, albo relacji międzyludzkich. Jak zatem odróżnić prokrastynację? Oto trzy najbardziej widoczne objawy:

Odkładanie spraw odbywa się codziennie i zdarza się to kilka razy w tygodniu,
Zmiany w normalnym funkcjonowaniu. Zaburzenie to może wpływać na problemy ze zdrowiem, a co za tym idzie – zwiększenie poziomu stresu i zaburzenia snu.
Wysokie poczucie winy. Mitem jest fakt, że ludzie, którzy doświadczają tego zaburzenia, są z niego zadowoleni. Prokrastynacja obniża poczucie własnej wartości, a co za tym idzie – wiarę we własne umiejętności.

Jeżeli zauważyliśmy, że te objawy dotyczą nas – jak najszybciej musimy podjąć działania. W tym artykule również opisujemy sposoby na walkę z tym zaburzeniem.

Prokrastynacja – Czemu odkładamy coś na później?

Jak napisaliśmy wcześniej – ludzie, którzy cierpią na prokrastynację, nie są leniwe! Często zadania łatwiejsze i wymagające mniej poświęcenia, takie jak prasowanie czy gotowanie wygrywają z trudniejszymi, na które musimy poświęcić więcej uwagi. Po wykonaniu tych prostszych obowiązków, osoby, które prokrastynują, są zmęczone i przekładają bardziej istotne zadania.

Odkładanie zadań na później może doprowadzić do stworzenia nawyku, przez który będziemy oddalać inne. Również te proste obowiązki, w czasie.

Skąd się bierze prokrastynacja?

Przyczyn prokrastynacji może być wiele. Wśród źródeł tego problemu wyróżnia się:

perfekcjonizm – kiedy chcemy zabrać się za sprawę „poważnie”, wykonać ją jak najlepiej i…w efekcie zwlekamy z jej wypełnieniem. Nigdy nie ma „odpowiedniego momentu” na działanie.
lęk przed porażką – pojawia się, gdy czujemy się niewystarczająco dobrzy, aby wykonać dane działanie. Boimy się, że nie spełnimy oczekiwań, że nasza praca okaże się bezużyteczna lub nie podołamy jej wcale. Zamartwiamy się nad tym, co pomyślą inni i jak nas ocenią. Przytłaczające emocje prowadzą do bezczynności.
lęk przed odpowiedzialnością/sukcesem – dużo osób boi się, że działanie przyniesie im sukces, za którym będą szły nowe zobowiązania i czynności do wypełnienia, a ledwo wykonują minimum.
nadmierne planowanie – tak, to ma sens! Planowanie może być zarówno wadą jak i zaletą. Zdarza się, że osoba spędza bardzo dużo czasu na planowanie, układanie czynności w rozsądnej kolejności…zamiast po prostu zacząć je robić. Jedna mała zmiana w harmonogramie zupełnie dezorganizuje dalszą pracę.
niska samoocena i poczucie winy – ostra krytyka wobec siebie i brak wiary w swoje umiejętności powodują zanik motywacji i prokrastynację. Pojawia się poczucie przytłoczenia i frustracji.
brak celu – kiedy nie mamy nakreślonego konkretnego kierunku, ciężko jest znaleźć drogę. Warto ustalić, co właściwie chcemy osiągnąć i jakie zadania są priorytetem.
Negatywne oświadczenia z dzieciństwa, np. rodzice, którzy stawiali zbyt wysokie wymagania

Czy prokrastynację da się wyleczyć?

Można, a nawet trzeba. Prokrastynacja pozostawiona samej sobie może powodować depresję lub nerwicę. Jej obecność uniemożliwia nam też odpoczynek i regenerację sił – wciąż myślimy o obowiązkach, które „wiszą” nam nad głową. Być może wskazana będzie wizyta u psychologa, dzięki której nauczysz się zarządzać czasem i dowiesz się o przyczynach Twojego problemu.

Poniżej kilka sposobów na walkę z prokrastynacją:

Duże zadania podziel na mniejsze i bardziej konkretne. Metoda ta nosi nazwę „swiss cheese”. Wyznacz sobie dzień i godziny, w których się daną sprawą zajmiesz. Na przykład, zamiast planować „sprzątanie mieszkania”, napisz: „sprzątanie łazienki, szafy, strychu”. Pamiętaj o elastyczności grafiku i odpoczynku!
Ustal sobie priorytety – sprzątanie strychu jest prawdopodobnie mniej ważne niż przygotowanie się do ważnego wystąpienia.
Bądź realistą – ustal sobie realny czas pracy, najlepiej trochę więcej, niż potrzebujesz w rzeczywistości
Nagradzaj się za sukcesy. Jeśli system samych nagród nie działa, spróbuj wprowadzić drobne kary. Nie bądź dla siebie zbyt surowy.
Nie rozpraszaj się przez komórkę, portale społecznościowe, telewizję. 5-minutowe zerknięcie na Facebooka w rzeczywistości zabiera więcej czasu – zanim powrócisz myślami do zadania, minie jeszcze chwila.

Alkoholizm uznawany jest za chorobą chroniczną, a więc przewlekłą – czyli charakteryzującą się nawrotami, długotrwałym utrzymywaniem się objawów. Jest wyjątkowo groźna i kłopotliwa – w wielu przypadkach alkoholik nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest uzależniony. Nadużywanie alkoholu wyrządza szkody psychiczne, fizyczne, a także zwiększa się tolerancja – dawka substancji ciągle się powiększa, co niesie za sobą coraz poważniejsze konsekwencje. Skutki choroby alkoholowej dotykają również rodzinę chorego, która w wielu przypadkach jest bezsilna i czuje się zagrożona.

Alkoholizm – podstawowe informacje

Uzależnienie od alkoholu powoduje spowolnienie funkcji układu nerwowego, daje fizyczne i psychiczne objawy, przez które alkoholik sięga po kolejne dawki napojów wysokoprocentowych. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) określiła alkoholizm jako chorobę postępującą, która powoli wyniszcza organizm, a nieleczona – może doprowadzić do śmierci! Wywołuje ona również szereg negatywnych skutków, takich jak: odłączenie od społeczności, porzucenie bliskich, a w skrajnych przypadkach może wywołać depresję.

Dlaczego ludzie sięgają po alkohol?

Powodów może być wiele. Często pacjenci borykają się z przykrymi uczuciami, takimi jak lęk, smutek, samotność. Chcą zapomnieć o przykrej, szarej rzeczywistości, a alkohol jest dla nich ucieczką, w lepszy, przyjemniejszy świat. Są to również ludzie, którzy używają alkoholu w celu urozmaicenia imprez, pozbycia się blokach w kontaktach międzyludzkich, lubiący eksperymentować. Napoje procentowe są także mylnie uznawane za środki odprężające i ułatwiające zasypianie. Niektórzy sięgają po nie z nudy – piwo lub lampka wina stają się nieodłącznym towarzyszem udanego wieczoru. W ostatnich przypadkach nadużycie może być nierozpoznane przez długi czas i wypierane przez osoby uzależnione.

Alkoholizm jest przyczyną wielu problemów na tle zdrowotnym i psychicznym. Alkohol negatywnie oddziałuje na każdy organ, przede wszystkim uszkadza wątrobę, serce i mózg. Powoduje rozdrażnienie, wewnętrzny niepokój, a nawet depresję. Sprawia, że uzależnieni są bardziej agresywni, co może powodować zagrożenie dla najbliższego otoczenia. Wbrew powszechnej opinii, alkohol nie ułatwia zasypiania, co prowadzi do bezsenności – a raczej wszelkich skutków ubocznych z nią związanej. Pojawiają się problemy w pracy, rodzinie oraz wśród znajomych i najbliższego otoczenia. Osoby uzależnione często nie zdają sobie sprawy z konsekwencji nadużycia lub po prostu nie wiedzą, jak przestać pić i jak wyleczyć się z alkoholizmu. Na szczęście poradnie i ośrodki psychologiczne oferują terapie alkoholowe, które niosą pomoc dla alkoholików i ich rodzin. Nieleczony alkoholizm prowadzi do wielu problemów, tragedii, a nawet śmierci.

Kiedy terapia alkoholowa jest zalecana?

Kiedy zbyt dużo myśli i planów krąży wokół alkoholu – szukasz okazji do picia, picie alkoholu kojarzysz z przyjemnością i dobrą zabawą, nie wyobrażasz sobie spotkania towarzyskiego lub wieczoru bez napojów procentowych
Odczuwasz nieustanny głód alkoholowy,
Zaniedbujesz relacje społeczne,
Odczuwasz ciągłe wahania nastrojów,
Sięgasz po alkohol, mimo świadomości, że to Cię krzywdzi,
Masz objawy zespołu absencyjnego,
Kiedy zaczynasz pić w samotności, ukrywasz przed innymi ilość lub okoliczności spożycia alkoholu, unikasz rozmów z zaniepokojonymi najbliższymi, masz poczucie winy
Kiedy Twoja tolerancja na alkohol wzrasta i potrzebujesz coraz większej ilości, aby uzyskać uczucie upojenia
Kiedy nie potrafisz zatrzymać procesu picia – nie potrafisz powiedzieć sobie „stop”
Kiedy zaniedbujesz obowiązki, hobby i życie towarzyskie dla alkoholu. Irytujesz się w sytuacjach, gdy spodziewałeś się alkoholu, a plany się zmieniły.
Kiedy potrzeba spożycia alkoholu jest tak silna, że dopuszczasz się zachowań agresywnych lub ryzykownych (np. prowadzisz samochód po spożyciu)
Kiedy jesteś rozkojarzony, masz problemy z pamięcią i koncentracją

Jeżeli trzy z powyżej podanych objawów się pojawia, należy niezwłocznie udać się na leczenie!

Terapia Alkoholowa – Wgląd

Alkoholicy często nie widzą problemu u siebie. Nie zdają sobie sprawy z ogromnych konsekwencji i skutków nadużycia. Mówi się, że terapia dla alkoholików jest skuteczna jedynie w momencie, kiedy pacjent sam jej chce. Jak w takim razie przekonać alkoholika do leczenia? Jak namówić go na leczenie i jak mu pomóc. Pamiętaj, żeby być szczery i otwarty na drugą osobą. Spróbuj porozmawiać o problemie, gdy uzależniony jest trzeźwy. Bądź konkretny, podawaj konkretne przykłady zachowań lub stanów, które według Ciebie świadczą o konieczności podjęcia terapii. Poinformuj zaufane osoby, że dany problem istnieje. Staraj się nie wypominać nieprzyjemnych sytuacji i nie zaczynać rozmowy, gdy uzależniona osoba jest pijana. Wskaż konsekwencje nadużywania alkoholu i nie usprawiedliwiaj nieprawidłowych zachowań, szczególnie tych niebezpiecznych dla zdrowia i życia. Zaproponuj sposoby leczenia alkoholizmu dostępne w Twoim mieście, np. wizytę u psychologa.

Alkoholizm — Leczenie

Leczenie z alkoholizmu skupia się na wizytach indywidualnych lub grupowych oraz pracy własnej. Na terapii pacjenci dowiadują się, na czym polega mechanizm uzależnienia, jak radzić sobie z głodem alkoholowym i jakie zmiany wprowadzić w życie, aby zaniechać złych nawyków. Przede wszystkim, terapia uzależnień nie jest niczym wstydliwym. Podczas leczenia zapewniana jest anonimowość i dyskrecja. Psycholog nie ocenia, a wyciąga pomocną dłoń, uczy nowego spojrzenia na życie.

Terapia Alkoholowa – Metody leczenia alkoholizmu

Leczenie alkoholizmu to długotrwała terapia. a jej głównym celem jest zmotywowanie chorego do pokonania nałogu oraz nauka dobrych zachowań abstynenckich. Każdy pacjent wymaga podejścia indywidualnego, dlatego istnieją różne sposoby leczenia alkoholizmu. Oto kilka z nich:

Wsparcie grupy AA,
Spotkania grupowe,
Indywidualne spotkania z psychologiem,
Nauka technik relaksacyjnych i medytacji,
Warsztaty terapeutyczne
Treningi kontrolowania złości, umiejętności społecznych czy kontaktów interpersonalnych

Bardzo często używaną techniką do leczenia alkoholizmu jest terapia behawioralno-poznawcza, podczas której pacjent uczy się nowych schematów myślenia i postępowania. Farmakologia używana jest tylko w skrajnych przypadkach, gdy żadna inna metoda nie przynosi oczekiwanych skutków.