Depresja nerwicowa a nerwica depresyjna?

dystymia
Czujesz, że ten temat Cię dotyczy? Umów się na wizytę z naszym specjalistą! 22 490 44 12

Depresja nerwicowa i nerwica depresyjna są często ze sobą mylone, chociaż nie są tym samym zaburzeniem. Różnią się między sobą podłożem, dynamiką i objawami oraz sposobami leczenia. Główna różnica polega na tym, że zaburzenia depresyjne związane są z nastrojem, a nerwicowe – z lękiem.

Depresja nerwicowa

Pod nazwą „depresja nerwicowa” kryje się zaburzenie zwane dystymią (również: depresyjne zaburzenie osobowości, przewlekła depresja z lękiem). Chorzy cechują się obniżonym nastrojem przez większość czasu. W odróżnieniu od depresji, objawy dystymii są łagodniejsze, przewlekłe (trwają 2 lata lub dłużej) oraz w trakcie jej przebiegu występują okresy poprawy. O wiele rzadziej występują myśli samobójcze. O dystymii mówi się „choroba której nie widać” – w większości przypadków pozostaje niezdiagnozowana, a chory często w oczach innych uznawany jest za pesymistę lub człowieka wiecznie niezadowolonego z życia. Z jednej strony odczuwa brak radości, napięcie, poczucie niepokoju – z drugiej – objawy nie prowadzą do diagnozy klasycznej depresji. Do objawów dystymii należą dodatkowo zaburzenia łaknienia, zaburzenia snu, uczucie przemęczenia, problemy z koncentracją i trudności w podejmowaniu decyzji. Chory na depresję nerwicową ma niską samoocenę i ma poczucie beznadziejności. Przy dystymii musimy pamiętać, że jest to choroba, a nie cecha charakteru danej osoby. Można leczyć ją odpowiednio dobranymi środkami przeciwdepresyjnymi. Inną formą terapii jest psychoterapia indywidualna, na której pacjent uświadamia sobie przyczyny zaburzenia. Leczenie terapeutyczne może potrwać nawet kilka lat, do momentu, aż pacjent w pełni odzyska kontrolę nad emocjami.

Nerwica depresyjna

Zaburzenia lękowe występują pod postacią uogólnioną (nerwica lękowa) lub konkretną (fobia). Objawy nerwicy dzieli się na trzy grupy: somatyczne (związane z organizmem, np. bóle, drżenia, zaburzenia równowagi), poznawcze(zaburzenia pamięci, koncentracji, natrętne myśli) i emocjonalne (lęk, panika, apatia, poirytowanie).
Podczas nerwicy depresyjnej oprócz objawów zaburzeń lękowych, pojawiają się także problemy związane z afektem (natury depresyjnej), takie jak obniżenie nastroju, spowolnienie, apatia. W takich przypadkach, zestawienie objawów nie pozwala mówić ani o typowej nerwicy, ani o depresji. Wskazana jest więc wizyta u specjalisty, który będzie potrafił dostrzec naturę problemu. Przy diagnozie nerwicy depresyjnej należy wykluczyć choroby somatyczne.

Nerwica może być przyczyną depresji. Osoby z zaburzeniami nerwicowymi nie potrafią poradzić sobie z lękiem – to natomiast powoduje u nich przewlekły strach i niepokój. Długotrwałe odczuwanie negatywnych emocji może przynieść w końcu bezsilność i wyczerpanie – objawy bardziej przypominające depresję. Uważa się, że nerwica depresyjna rozwija się szczególnie na bazie innych zaburzeń, na przykład borderline, osobowość zależna, narcystyczna, unikająca. Czynnikiem wpływającym na powstawanie nerwicy depresyjnej mogą być wydarzenia związane z utratą bliskiej osoby lub innych ważnych pod względem emocjonalnych wydarzeń.

Zaburzenia depresyjne i nerwicowe często występują równolegle. Taki stan diagnozowany jest jako „zaburzenie depresyjne i lękowe mieszane”. Osoba cierpiąca na tę przypadłość nie potrafi się skoncentrować, ma problemy z pamięcią. Przewiduje najgorszy scenariusz, zamartwia się, jest płaczliwa. Równolegle może pojawić się zmęczenie, brak energii, nawet bezsenność lub przeciwnie – nadmierne pobudzenie. Takie osoby mają zwykle problemy z niską samooceną.

Jak widać, zaburzenia na tle psychicznym niekoniecznie muszą mieć burzliwy przebieg i bardzo konkretne objawy. Czasem pośpiech życia codziennego rozmazuje je, czyniąc trudniejszymi do zdiagnozowania. Gdy zauważymy niepokojące objawy u siebie lub bliskich, powinniśmy skontaktować się ze specjalistą i poprosić o pomoc.