Terapia integracji sensorycznej jest obecnie jedną z najpopularniejszych metod terapii dla dzieci. Skierowana jest dla dzieci z różnorodnymi zaburzeniami rozwojowymi i adaptacyjnymi, które utrudniają ich codzienne funkcjonowanie. Jej dużą zaletą jest forma – zabawy, którą uwielbiają mali pacjenci.
Czym jest terapia SI?
Twórcą terapii jest amerykańska psycholog Anna Jean Ayres. Integracja sensoryczna – co to jest? SI jest procesem nieświadomym i zachodzi w naszym mózgu już w życiu płodowym. Polega na organizacji bodźców płynących ze wszystkich zmysłów i nadaniu im odpowiednich wartości – np. słuchanie nauczyciela, a nie hałasów dobiegających z ulicy. Integracja sensoryczna tworzy fundament edukacji i zachowań społecznych. Zaburzenia integracji sensorycznej pojawiają się w momencie, gdy mózg niepoprawnie przetwarza informacje płynące z ciała i otoczenia. Dziecko z takim zaburzeniem unika niektórych codziennych stymulacji sensorycznych lub przeciwnie – domaga się nadmiernej stymulacji. Po pomoc do specjalisty integracji sensorycznej powinniśmy zgłosić się gdy dostrzegamy, że ruchy dziecka są niezgrabne lub niezręczne, jest nadwrażliwe lub zupełnie niewrażliwe na bodźce zmysłowe, unika zabaw, jest drażliwe. Czasami rodzice czują, że z dzieckiem jest “coś nie tak”, ale nie są pewni, czy jest jest to zaburzenie SI. O zaburzeniach integracji sensorycznej piszemy w oddzielnym artykule na naszym blogu.
Skuteczność terapii SI
Terapia sensoryczna jest, w przeciwieństwie do większości innych terapii, metodą interesującą i atrakcyjną dla młodego pacjenta. Ma formę zabaw edukacyjno-ruchowych. Można powiedzieć, że jest to “nauka przez zabawę”. Na początku specjalista przeprowadza odpowiednią diagnozę w oparciu o wystandaryzowane testy, prowadzi wywiad z rodzicami i obserwuje dziecko. Głównym założeniem terapii jest dostarczenie dziecku tych bodźców, na które jego system nerwowy ma największe zapotrzebowanie. Forma terapii jest bardzo przyjazna i polega na odpowiednio dopasowanych ćwiczeniach prowadzonych przez terapeutę. Zajęcia sensoryczne dla dzieci prowadzone są w sali wyposażonej w odpowiedni sprzęt, zabawki, pomoce dydaktyczne. Zwykle sesje odbywają się 1-2 w tygodniu, a cała terapia powinna trwać 6-12 miesięcy. Jest to średni czas. Każdy potrzebuje go w innym wymiarze. Terapia SI jest odpowiednia dla dzieci od 4 do 12, choć dominujący przedział wiekowy to 4 – 9 lat. Trudność, poziom i ilość ćwiczeń ustala się indywidualnie, biorąc pod uwagę możliwości i samopoczucie dziecka. Ćwiczenia powinny być możliwym do zrealizowania wyzwaniem – właśnie takie bezpieczne przełamywanie swoich barier pod okiem terapeuty jest w stanie poprawić funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego. W międzyczasie przeprowadza się kontrolne testy oraz obserwuje się zmiany w zachowaniu, dzięki czemu można modyfikować ćwiczenia. Na sali treningowej znajdziemy pomoce do integracji sensorycznej: podwieszane platformy, hamaki, huśtawki, trampoliny, tunele, piłki gimnastyczne, równoważnie oraz materiały do stymulacji dotykowej, wzrokowej, węchowej, smakowej itp.
Co powinno się poprawić w funkcjonowaniu dziecka po terapii SI?
Metoda integracji sensorycznej zmienia funkcjonowanie dziecka w jego otoczeniu oraz jego samopoczucie. Oprócz lepszego przetwarzania bodźców, zajęcia SI optymalizują napięcie mięśniowe, poprawiają koordynację, rozwijają umiejętności manualne, wspierają rozwój mowy i poprawiają koncentrację. Zapobiegają również trudnościom w szkole, takim jak dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia. Dziecko nabiera kontroli nad samym sobą, dzięki czemu odzyskuje wiarę w siebie i wzrasta jego poczucie własnej wartości. Dziecko czuje, że odnosi sukcesy – chętniej przychodzi na zajęcia i ma motywację do wykonywania zadań. Metoda SI wspiera więc nie tylko rozwój sensomotoryczny, ale również rozwój emocjonalny. Czasem, równolegle z terapią integracji sensorycznej, zalecana jest wspomagająco terapia ręki i motoryki małej.
Najważniejsze w terapii SI jest jej indywidualne dopasowanie do dziecka i jego potrzeb. W tym celu niezbędne jest przeprowadzenie diagnozy i zbadanie sytuacji. Po szczegółowe informacje warto więc zwrócić się bezpośrednio do wybranego terapeuty.
